Tek başına olmak ve yalnız olmak
Tek başına olmak ve yalnız olmak aynı olarak değerlendirilse de birbirinden farklı durumlardır. Yalnızlık duygusu ise daha çok ızdırap veren, sıkıntı yaratan enerjiyi tüketen bir duygudur. Kişinin psikolojisini olumsuz etkileyen derin bir içsel boşluk, değersizlik, kişisel bir tehdit duygusu içerir. Yetersiz ve doyurucu olmayan sosyal ilişkilerle bağlantılıdır. Yalnız olmak; bizi besleyen bir kaynaktan ayrılmayla gelişen bir süreçtir. Kişiyi besleyen kaynaklar dışsal olabileceği gibi içsel de olabilir. Dışsal nedenlerle kişinin yalnızlık hissetmesine eşiyle, çocuğuyla tatminkar ilişkisi olan kişinin işi nedeniyle onlardan uzak kaldığında bir süre sonra bu ayrılık nedeniyle kendini yalnız hissetmesini örnek verebiliriz. Kişinin kendisine bakış açısı da içsel gerginlik oluşturabilir veya stres yaratabilir. İletişim zorluğu olduğuna inan kişinin insanlarla paylaşımları olsa da, kendi yetersizliğine inandığı için insanlarla birlikteyken de kendini yalnız hissetmesi içsel nedenlere bağlı yalnızlık duygusuna örnektir.
Tek başına olmak ise her zaman yalnızlık hissettirmeyebilir. Tek başına olmak kişinin isteyerek seçimi olabilir. Bu zamanı kişi planladığı tek başına yapmak istediği faaliyetlerle doldurabilir. Sinemaya gidebilir, yürüyüşe çıkabilir ve kendini yalnız hissetmez. Ancak tek başına olmak isteği kontrolü dışında gelişirse, bu durumda kendini engellenmiş hissederse durum farklıdır. Bu durumda yakın ilişkilerin yokluğu, sosyal desteklerin yetersizliği yalnızlık hissetmeye neden olabilir. Kişi tek başına olduğunda kendini rahatsız eden yoğun duygusal bir yaşantı içinde değilse yalnız hissetmediği gibi o zamandan zevk de alabilir. Zamanını da etkin değerlendirebilir. Örneğin evinde tek olup bir kahve içmenin keyfini yaşayabilir, yada ağaçlıkların altında uzanıp bir çay içerken kendi başına olsa da mutlu olabilir. Böyle ortamlar kişinin iyi hissetmesine de neden olur. Bazı mesleklerde çalışan kişiler de belli dönemlerde tek başına kalmak isteyebilirler. Bu daha rahat, dikkatli çalışmalarına neden olur. Özellikle yaratıcılık içeren işlerle uğraşan kişiler yeni eserler ürettikleri dönemlerde tek başına kalmak isteyebilirler.(Örneğin ;yazarlar) Üretimde bulunabilmek için kendi başına kalmaya ihtiyaç duyarlar ve bundan rahatsızlık da duymazlar.
Sorularınızla ilgili detaylı bilgi almak için hemen form doldurun
Yazınız için teşekkür ederim.Size bir sorum olcaktı.
Etrafımdaki insanlar sürekli tek başıma olduğum için beni yadırgayıp kötüleyip duruyor,fakat ben kendimle barışık tek başıma yaşamam gerektiğini düşünen bir insanım.Diğer insanlar yanımdayken şu güne kadar samimi bir şekilde mutlu olamadım.Bu insanlara karşı kendimi nasıl savunmamı tavsiye edersiniz?
19 yaşındayım Üniversite 1 de okuyorum,sınavlar hariç okula gitmem.Evimde otururum.Çoğu insanın yapmacık ve zorba,kalanlarınınsa kötülüğe susan pasif kısmın olduğunu düşünürüm.
Merhaba tek başına olmak her zaman mutsuzluğa neden olmaz özellikle üretkenseniz. insanlarla birlikteyken mutsuz olmanızın nedenlerini anlamanız oldukça önemli.. Ancak genelleme yapmak size zarar verebilir. Elbetteki herkesle arkadaş olmak zorunda değilsiniz. Ancak insan ilişkilerinde yaşanan deneyimler kişisel gelişimimizde oldukça önemlidir. iyi günler dilerim..
Merhaba yalnızlık kişinin insan ilişkilerini (aile, arkadaş, iş ilişkilerini) olumsuz etkiliyorsa okula gitmesini zorlaştırıyor, insanlarla ilişkilerini olumsuz etkiliyorsa yardım almak gerekir. Sitede ki kaçıngan kişilik özellikleri ile ilgili yazıları da okumanızı tavsiye ederim..iyi günler dilerim..
Merhaba Zehra Hanım icsel yalnızlığı kabullenebilmek ya da bu içsel yalnızlığı anlayabilmek için önereceğiniz kitaplar var mı acaba yazınız da çok güzel teşekkür ederim
Merhaba psikanaliz yazılarının baharlık serisinin 3 kitabı tamamen yalnızlık üzerine bağlam yayınlarının çıkardığı bir kitap iyi günler dilerim..
Hocam iyi geceler ,durumumuzu farklı yönlerden kısaca özetlemişsiniz dilinize sağlık.
Benim size şöyle bir sorum olacak kendimden kaynaklanan,ben çevremdeki insanlarla anlaşamıyorum değilde anlaşmak isteyemiyorum desem daha doğru olur herhalde çünkü kafamı hangi yöne çevirsem hangi insana dönsem aşırı derecede yapmacık,boş boğaz,samimiyetsiz,itici vs yönlerini görüyorum çünkü,insanlar bana büyük oranda soğuk geliyor yüzlerine gülmeye korkuyorum etrafımdaki insaların bu gidişlede bir yalnızlık dünyası aldı başını büyüyor,
Yalnızlığı seviyorum ama sanki mecburiyetten öyle diyeyim size.
(yaşım 18 hocam bu arada)
Merhaba insanlara yönelik olumsuz düşünceler insanlarla aranıza mesafe koyar veya farkında olmadan böyle ilişkilere de yönelirsiniz. Bu düşüncelerinizle başa çıkabilmeniz ve insanlardan uzak durmak yerine sınırlar belirleyerek iletişimi geliştirmeniz faydalı olacaktır. tek başına yapmakta zorlanıyorsanız psikolojik destek alın. İyi günler dilerim..
selamlar benim sorum şu bendede sürekli bi yalnız kalma isteği var sevdiğim insanlar bile fazla geliyor bana üzmekte istemiyorum ama istemeden üzüyorum sanırım işim gereği aşırı stresli bi hayatım var özel harekatta görev yapıyorum arkadaşlarımızın ölümüne şahit oldum ve bir gün benide bulacak biliyorum bazen istiyorum da farkına vardığım şey şu bu dünyayı sevmedğim yolunda gitmeyen şey olduğundan değil sevemiyorum beni seven ailem eşim var ama ben yinede mutlu olamiyorum hep bi kabuğuna çekilme boşlama kaçma durumu var bende nasıl çözerim bilmiyorum ne yapmam gerek anti depresan kullandım oda olmadı bitkisel ilaç kullanıyorum oda biçare bu durumumu anlattığım zaman eşim benden kaçıyorsun beni istemiyorsun gibi düşünceye sahip oluyor gerçeği anlatıyorum anlamıyor sorunum bu teşekkürler..
Merhaba çalıştığınız meslek oldukça stresli..İlaç tedavisi tek başına yeterli olmayabilir. Terapi almanız da gerekebilir. Haftada bir veya 15 günde bir. Anti depresandan faydalanamadınızsa bitkisel ilaçlar hiç fayda sağlamaz. Yaptığınız iş travmaya açık ve kaygıyı arttıran bir iş bu nedenle psikolojik destek çok önemli. Tedavinize devam edin..Doktorunuzala da ilaç tedavinizin işe yaramadığını içten ve samimiyetle konuşun..iyi günler dilerim..
Yazılarınız için teşekkürler.Ben birşey sormak istiyorum size.Ben yaklaşık 1 senedir anksiyete ile mücadele etmeye çalışıyorum.Ama artık çok zor geliyor.Kabullenmiş vaziyetteyim herşeyi.Tamamen bitmiş,tükenmiş durumda hissediyorum.20 yaşınadyım ve üniversite 1.sınıftayım.hayatımın belki de en güzel çağını heba tmek istemiyorum.sürekli bir ylnızlık hissi.derslere karşı hiçbirşey yapamama.Ailem beni uzakta okuyor biliyorlar ancak ben yapamıyorum.çok zor geliyor çok yoruldum.ne yapmalıyım.ilaç tedavisi de aldım ancak bıraktım.
Merhaba
Gençsiniz ve önünüzde kaliteli yaşayabileceğiniz yıllar var. Bunun için ilaç tedavinize devam etmeniz ve düzenli uzun soluklu terapi almanız gerekir. Tedavinizi aksatmazsanız, tedavinizden faydalanacaksınızdır.
Merhaba Zehra hanim söyle konuya girmek istiyorum hayatim boyunca hep basklariyla mutlu olmaya calistim bu benim icin cook zor bir cocukluk zor bir donem gecirmemi sagladi 1 tane olsun öz olsun istedim hayatimin onemli bi noktasi yaptim o kisiyo smdi donup bakarsan varlarmi o kisiler yoklar ama 1 kisi varki 16 senelik arkadasligimiz ayni is yerinde calisma sebebiyle son buldu. Cunku anlasmazliklar cikti neyse halledilemicek bir problem yoktu taki arkamdan atip tutmalari ve beni baskalarinin yaninda kucuk gosterme cabalarini gordukten sonra arkadasligimi komple bitirdim üzgun degilim cddi anlamda cunku ben kazandigima inaniyorum tek uzuldugum nokta bunca dostluk ve zaman kendime uzuluyorum safligima her dedigine inanmisim smdi smdi anladim yalnlarini neyse uzun lafin kiskasi boyle bir donemdeyim is yeri her is yeri gbi kiskaclik fesatlik dolu kobusmuyorum hic bir zaman iki yuzlu olmayi tercih etmedim bu yuzden pek sevilmedim hayatta boyle zaten smdi tekim bazen cok karamsar olabiliyorum uzgun oluyorum kendimi cook yanliz hssediyorum bu duygu beni en cok uzen duygu ben tek basima kalmaktan keyif almak istiyorum. Eger bunu basarabilirsem haytta bir cok seyden zevk alcagima inaniyorum ama bunu basarmam biraz sancili olcak galiba bana biraz akil verrmsiiniz icimdeki beni susturmam lazim bununla nasil basa cikabilirim bilmiyorum
Merhaba bahsettiğiniz durumla baş etmek sadece bir yönlendirme ile mümkün değildir. Geçmiş üzücü yaşantılarınızdan, inançlarınızdan ve kişilik özelliklerinizden de bahsediyorsunuz..Bunlar üzerinde çalışılması gerekir. psikolojik destek almanızda fayda var.
Merhaba, 19 yaşında üniversite öğrencisiyim bende 1 yıllık ilişkimden ayrıldım mesafe yüzünden onu gerçekten seviyordum ama ayrılmak zorunda kaldım ve benimle ilgilencek biri olmadan yapamıyorum kendimi hep yalnız hissediyorum başka biriyle birlikteyim şuan o bile yetmiyor bana yeterince sevgi ve ilgi gösteremiyor ya da bana yetmiyor ve şuanki ilişkimi hep eskisiyle kıyaslıyorum neden böyle oluyor ?
Merhaba
İlişkilerde ayrılıktan sonra süreci yeniden değerlendirmek, yeni bir ilişkiye başlamak ve eski ilişkiyi zihinde bitirmek zaman alır. İlişkinin zihinde kapanma süreci kişiye ve ilişkide yaşanan durumlara göre değişir. İyi günler dilerim..
Ben escınselım cocuklugumdan berı ıce donuk bır tercıhım var. Sureklı yanlız kalmak hosuma gıdıyor. Omcelerı aılemle daha cok zaman gecırırken sımdı odama gecıp sureklı dudunup muzık dınlıyorum. Galıba cok kıbırlıyım bazem bırı bana soru dordugunda cevap verıyorum. Sureklı ınsanlara agız bukup. Burun kıvırıyorum. Ben ne cesıt bır hastayım merak edıyorum…
Merhaba
İnternet üzerinden tanı koymak mümkün değil. Yaşadığınız durumla ilgili sadece cinsel yöneliminiz ve içe dönük yapınız üzerinden değerlendirmek sağlıklı olmayacaktır. Geçmiş yaşantılarınız, değer yargılarınız ve duygularınızı ifade etme şekliniz de önemlidir.Belliki bir takım sıkıntılar yaşıyorsunuz psikolojik destek almanızda fayda var.
İyi günler dilerim..
Merhaba yanlız kalınca sürekli olarak düşünüğ müzik dinliyorum ama hepp kötüyü düşünüyorum intihar hissiyatına kadar düşünüyorum arkadaş çevrem çok geniş ve vakit gecirriken birden ruh halim degısıyor ve onların en mutlu anında ble ben somurtup duruyorum çevremdeki insalara zarar vermek istemiyorum kalplerini kırmkata ıstemıyorum bazende cok mutlu oluyorum özgüveli işine zamanında giden düzenli eğlenceli olan ama bazende böyleyim yardım edin
Merhaba
Depresif belirtilerden bahsediyorsunuz. Hızlı bir şekilde yardım alın..
Merhaba size bir sorum olacak . Sevgilimi hayatımın merkezine koydum istemeden ve onu bırakamıyorum beni çok üzüyor ama vazgeçemiyorum . O yanımda olmadığında kendimi yanlız hissediyorum yanında olduğumda benden sıkılıyor . Ve tartışıyoruz . O yüzden uzak kalmayı deniyorum ama kimsem Yok gibi hissediyorum yanlız kalıyorum ve üzülüyorum . Buna alışmam için ne yapmalıyım yardımcı olur musunuz ?
Merhaba
ilişkilerde ki tutumları yeniden organize etmek düşünce organizasyonu(farklı bakış açıları), davranış değişimleri gerektirir. Farklı tutunmlar içine girseniz de bu değişimler iniş, çıkışlıdır ve zaman alır.
Merhaba Zehra hanım, ben en yakın arkadaşımı kaybettım artık ıkı yabancı gıbıyız. Kendımı cok yalnız hıss edıyorum,hep bi ağlama duyğusu ıcındeyım. Bununla nasıl başa cıkmalıyım ,teşekkürler.
Merhaba ilişkilerde ki sorunların nedenleri kişinin bireysel özelikleri, değer yargıları, hayata bakış açısı gibi bir çok faktör tarafından şekillenmekte. Psikologlar bu konularda yönlendirme yaparken kişinin bireysel özelliklerini, geçmiş yaşantılarını, aile yapısını öğrenerek değerlendirme de bulunurlar. İnternet üzerinden değerlenrimeler uygun değildir. Ancak bilgilendirme mümkündür. Arkadaşınızın hayatınızdaki anlamı, diğer ilişkileriniz sürecin nasıl ilerleyeceği ile ilgili belirleyicidir.
İyi günler dilerim..
Merhabalar bende hiç sevilmiyor insanların beni işlerine geldiği kadar sevdiğini etrafımda gerçekten bana değer veren kötü günümde bile arkamda dağ olcak kimsem yok gibi hissediyorum her anlamda hissizleşmişim gibiyim hiç bir şey his uyandırmıyor bir odaya geçip ya da kimsenin olmadığı farklı yerlere geçip tek başıma akşama kadar müzik dinliyorum ve düşündükçe içinden çıkamıyorum çok değersiz hissediyorum kendime nasıl iyi gelebilirim acaba
Merhaba sevilmediğinizi düşünmenize neden olay geçmiş yaşantılarınızı yendiden değerlendirmeniz faydalı olabilir. İnsanlardan uzaklaşmak karamsar düşüncelerin artmasına neden olur. Arkanızda dağ olmasa da güven duyabileceğiniz kişilerle ilişki kurmak yeni olumlu etkisi olan deneyimlere neden olabilir.iyi günler dilerim
Merhaba Zehra Hanım.16 yaşındayım.q
10. Sınıfım.Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum ve gözlerim doluyor o an eğer müsait bir ortam olursa ağlayabilirim.Arkadaşlarım var ama gene de kendimi yalnız değersiz pasif özgüvensiz gereksiz başarısız bir insan olarak görüyorum örnek vermek gerekirse diyelim ki 3 kişi bu sey konuşuyoruz olayı anlatan kişi eğer benim gözüme bakmıyorsa sanki beni takmıyormus gibi hissediyorum ya da 3 kişi yürürken eğer ortada değilsem de kendimi kötü hissediyorum insanlarla iletişim kurmaya devamlı çalışıyorum ce samimi arkadaşlarim var ama gene de böyle sorunlarım var yardım almayı düşündüğüm zamanlar oldu ama kendimi hasta olarak nitelendirmek istemiyorum ve sorunumu kimseye açamıyorum bu yaklaşık 2 buck senedir bende var ergenlik diyorum bazen geçistiriyorum ama sadece ergenlik değildir diye düşünüyorum derslerimde lise ye kadar çok başarılı idim fakat 9. Sınıfın 2. Döneminden beri cok kötü derslerim bu durum derslerimi de etkiliyor anlayacahiniz lütfen görürseniz cevap vermeye calisin ihtiyacım var sevgiler…
Merhaba kendinizi algılayışınızla ilgili sorunlar, ergenlik problemleri ile birleşince olumsuz duygular yaşamanıza neden oluyor. Ergenlik sorunlarınızı, keninize bakış açınızında değişmesini beklemek yerine psikolojik destek almanızda fayda var.
Hocam Yaptıgım Fiili ve Sözlü Davranışların Mesela Sosyal Medyada Paylaşmış Oldugum Durumlar Bilemiyorum Sanki Abartı Değil Ama Diğer İnsanların Yadırgadıgını Düşünüyorum Bu Konuda Hiçbir Eleştiri Yada Uyarı Almamış Olmama Ragmen Bunu Düşünüyorum ve Yapmış Olduğum Herşeyden Pişmnlık Duyuyorum Geçmişe Dönecek Olsam Şunu Böyle Yapmazdım Dediğim öyle Şeyler Varki Anlatamam
Kendimi Yalnız Hissediyorum Sanırım Saygı Görmedipimi ve Diğer İnsanlar Tarafından Önemsenmediğim Kanaatindeyim
Geçmişte Yaptıgım Hatalar Söylemiş Oldugum Yalanlar ve Bu geçmişte Yaptıgım hatalarıma şahit olan diğer insanların şuan hayatıma yeni giren ve gercekten değer verdiğim insanlarla Biryerde denk gelip rastlayıp onlara geçmişte yaptıgım hatalarımı anlatıp onları kaybetmeme Sebep olacakdiye çok korkuyorum Zaten çevremdede pek bi insan oldugu söylenemez
Gerçekten yaşama sevincim kalmadı hergün bu stresle kaygı ile yaşıyorum
Hiçbeklemediğim anda tekrar bu korku içine oturuyor ne yapmamı önerirsiniz?
Sosyal yaşamımı iyi etkileyecek neker yapabilirim bu korkudan kurtulmam için neler yapmalıyım
Yaşım 17 sizce bi psikolojik danışmana başvurmalımıyım
Teşekkür ederim
Merhaba kaygı kontrolü konusunda zorluk yaşadığınızı anlıyorum. Psikolojik destek size fayda sağlayacaktır..İyi günler dilerim..
Emeklerinize sağlık. Ben de sanırım yalnız kalma psikolojisi var. Ben tek çocuğum ve bugüne kadar hep ailemle yaşadım. Yaşamımda sürekli zaman geçirdiğim bir arkadaşım ya da arkadaş grubum pek olmadı. Ayrıca kız arkadaşım da(cinsiyetim erkek) çok az oldu. Kendimi aşağılık, yetersiz ve itici bir insan gibi hissediyorum. Zaman zaman ölsem daha iyi diyorum. Son zamanlar daha sık oldu. Dış dünyada insanlara mutlu bir görünüm veririm ama içim kan ağlıyor. Bu konuda ne yapmam gerekiyor?
Merhaba ilişkilerde ki sorunların nedenleri kişinin bireysel özelikleri, değer yargıları, hayata bakış açısı gibi bir çok faktör tarafından şekillenmekte. Psikologlar bu konularda yönlendirme yaparken kişinin bireysel özelliklerini, geçmiş yaşantılarını, aile yapısını öğrenerek değerlendirme de bulunurlar. İnterbet üzerinden değerlenrimeler uygun değildir. Ancak bilgilendirme mümkündür. Buda bilgilendirici makalelerle mümkündür. Bu nedenle yazdıklarınızdan sadece bağ kurma şeklimizin zaman zaman hayatımızı zorlaştırdığı kaygı ve depresyona neden olabileceğini hatırlatabilirim. Kendinizi algılama şekliniz, mutsuzluğunuz ve ilişkileriniz üzerinde uzun soluklu bir yardım almanızda fayda var.
İyi günler dilerim..
Hayırlı günler ben yanlizlik sorununu uzun bir süredir yaşıyorum ve bu yalnızlığı ancak bir kadınla giderebilecegim inancı oluştu sebebi ise nasıl desem erkeğin eşi olması diyeyim yüzeysel olarak bu yüzden erkek psikoloğa dahi gitmek gelmiyor içimden ne önerirsiniz bu konuda ?
Sorunum çok acı ve derin çok yüzeysel yazdım umarım anlasilirdir .
Merhaba ilişkilerde ki sorunların nedenleri kişinin bireysel özelikleri, değer yargıları, hayata bakış açısı gibi bir çok faktör tarafından şekillenmekte. Psikologlar bu konularda yönlendirme yaparken kişinin bireysel özelliklerini, geçmiş yaşantılarını, aile yapısını öğrenerek değerlendirme de bulunurlar. İnterbet üzerinden değerlenrimeler uygun değildir. Ancak bilgilendirme mümkündür. Buda bilgilendirici makalelerle mümkündür. temel olarak romantik ilişkiler önemlidir. Bir kadınla birlikte yaşamı devam ettirmek ancak tek başına yalnızlığınızı azaltmayabilir. İyi günler dilerim..
Merhaba.Size bir sorum olacaktı kendimle ilgili. Ben hep yakın olduğum insanlara çok fazla değer verdikten sonra beni ezikleme assagilama hareketlerine maruz kalıyorum her seferinde ve ben bu yüzden sinirlenip hayatımdaki her şeyi sifirliyorum ve tek başıma kalıyorum bunu 3-4 belkide 5 defa yaşıyorum bunun nedeni nedir acaba ?
Merhaba ilişkilerde ki sorunların nedenleri kişinin bireysel özelikleri, değer yargıları, hayata bakış açısı gibi bir çok faktör tarafından şekillenmekte. Psikologlar bu konularda yönlendirme yaparken kişinin bireysel özelliklerini, geçmiş yaşantılarını, aile yapısını öğrenerek değerlendirme de bulunurlar. İnterbet üzerinden değerlenrimeler uygun değildir. Ancak bilgilendirme mümkündür. Buda bilgilendirici makalelerle mümkündür. İyi günler dilerim..
Hayat; Güzelliklerin gözümüzü perdeleyip aldattığı geçici bir imtihandır.. Çünkü; Ben kedi yakalamayı öğrettiğim, kediyle iletişiminin o güzelliğini gördükten sonra: dostum, doğum günümden sonra Nisan ayında zehirli ishalden sonra vefat etti .. Beni anlayan tek oydu ve daha yavaşça samimi olmaya başlamıştım dostuma…. Evren ve herşey belli bir sınır zamanında hemen geçip biticek hayatı sadece kendim olarak canlı yaşamak ve öbür tarafı görme isteğimin olması sakinliğimi ve sabrımı tehtid eden birşey
Paylaşımınız için teşekkürler.
Merhaba sayın hocam. Tek başına kalmak ile alakalı bir sorum olacak . Ben 12 yıllık evliliğimi tek başıma kalmaktan duyduğum mutluluk yüzünden sonlandırmak zorunda kaldım. Halen uzun süreli arkadaşlıklardan sıkılıyorum ve eski eşimle yeniden bir araya gelmek için denemeler yaptım 5 ay sonra ama en fazla 2 gün aynı çatı altında kalmaya dayanabildim. Nasıl bir yol izlemem gerekiyor ? İyi günler dilerim
Murat bey tek başına kalma arzusunun temel nedenleri olsa da bireye özgü farklı nedenleri olabilir. kişinin bireysel özellikleri, değerleri, hayata bakış açısı vb..bu konuda yönlendirme yapmak kişiyi tanımakla ve bilgi sahibi olmakla mümkün. Bireysel psikolojik destek almanızda fayda var.
Herne kadar geç yanït olsada şu an 15 yaşında yaz tatilinn içindeyim.Ve yalnizlik icimde yaniyo hicbirseyden zevk alamiyorum eskiden en kucuk seyden dahi cok mutlu olurdum simdi en buyuk sey bile mutlu yapamaz
Bahsettiğiniz durum yalnızlıkla birlikte depresif belirtilerden bahsediyorsunuz, psikolojik destek almanızda fayda var.
Merhaba size bir sorum olacaktı.Benim kardeşim var kendisi 17 yaşında ve herkese karşı çok asi davranıyor.Aslında çok eğlenceli iyi bir kızdır ve konuştuğunda mantıklı herşeyin farkında bir insan gibi konuşur. Kendisi şimdi 12. Sınıf oldu ve ygs lys için kendini yetersiz ve stres altında hissediyor.Annesine karşı tamamen bir nefret bağlamış durumda.2 dakika önce karşıma aldım konuşmak herşeyi çözmek için ama ağlamaya başladı ve sürekli ağlarken yalnız olduğunda hiç arkadaşı olmadığından bahsetti.Ama kendisi hiç utangaç bir insan değildir.Birçok arkadaşı var etrafında hem oturduğumuz yerde hemde okulunda belli bi gurupta takılıyor ve gerçekten özgüvenli ama derdini paylaşabileceği hiç kız arkadaşı yok.Arkadaşlarına öyle bir samimiyet vermediğinden ve benim arkadaşımın beni uyandırmak için bile geldiğinden onunla çok yakın olduğumdan çok yakın bir arkadaşa sahip olduğumdan ama kendisinin böyle arkadaşlık ilişkileri olmayıp bunu da istemediğinden bahsetti.Ben senin gibi değilim dedi.Annem ders çalışmadığı için çok üzülüyor bu yüzden ona ilk başta destek oldu çalışmadı bağırdı ters tepki verdi.Annemin sesini bile duymaya tahammül edemiyor artık.Anneme her sırrını her olayını anlatan bir çocuktu ama annemin herkese anlattığından bahsetti ağlarken ben arkadaştır güven olmaz diye annem diye ona anlattım o bile bunu yaptı dedi ve ben ne yapacağımı bilemedim.Yanında olduğumu söyledim ama benim en yakın arkadaşımı örnek gösterdi ve kendini uzaklaştırdı benden.Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum artık bi yerlerimi kesicem anca öyle kurtulucam kafasına girmiş ve bu yalnızlık hissi onu yiyip bitiriyor bunu farkettim.Lütfen bana bi öneride bulunun çok çaresiz kaldığımı hissediyorum.
Kardeşiniz hem ergen hemde kendini algılayışı ile ilgili sorunlar yaşıyor. Bu sizin tek başınıza çözebileceğiniz bir durum olmayabilir. Psikolojik destek almanızda fayda var..İyi günler dilerim..
Merhaba. Ben sürekli kimsenin beni istemediğini sevmediğini düşünüyorum. Bi insanla sıkı oluyorum onun benim hakkımda kötü düşündüğünü öğrendigim an uzaklaşıyorum. Birşeyleri kendim başaramazmışım gibi geliyor. Beni koşulsuz sevecek bi insan istiyorum ve bu benim için her zaman yıkım oluyor. Annem babam ayrı annem şizofren bunlarla etkisi varmıdır
Anne ve babada psikiyatrik sorunların varlığı kaygı, özgüven sorunları açısından risk oluşturabilir. Kendinize güven ve saygı konusunda çalışmanız önemli..Psikolojik destek almanızda fayda var.
Merhaba daha öncede yazınıza cevap vermiştim. Böyle bir ortamda büyümenin zorlukları kaygıya ve kendini algılayışta sorunlara neden olabilir. Sizinde psikolojik destek almanızda fayda var.
Hayırlı günler.
Arkadaş olarak çevrem var ama ne dost nede çok yakınım diyebilecegım kişi yok bu yüzden kendimi çok yalnız hissediyorum. Bi sorunum yada dertleşmek istediğimde bunları yapabileceğim bir arkadaşım yok. Bu yüzden bunalıma giriyorum çok stres yapıyorum canım sıkıyor sürekli uyku halinde ve yorgun hissediyorum kendimi. Psikolojik yardım almayı düşünüyorum. Bu konuda sizin düşünceniz nasıl? (adımla cevap verirseniz kime cevap verdiğiniz anlamak daha kolay olur teşekkürler)
Maide hanım: İlişkilerde derinleşme konusunda sıkıntılar, stresle başa çıkma ve enerji düşüklüğüne neden olan süreçleri anlamakve nedenlerini tanımlamak sizn bireysel özellikleriniz, geçmiş yaşantılarını, inanaçlarınız ve değer yargılarınızı anlamakla mümkün..Bu nednele yardım alma düşünceniz yerinde bir karar: Saygılarımla..
Hocam iyi günler ben 1 ay öncesine kadar nefes darligiyla mide agrisi basladi derin nefesimi alamiyordum mide doktoruna gittim reflü baslangici olabilir dedi yediklerine dikkat et dedi ondan sonra evde tek kalamiyorum beynim surekli gelecegi düsünüyor ileride yalniz kalirsam diye ve bu beni cok duygusal yapiyor icimden hicbi sey yapasim gelmiyor ama bu belirlo zamanlar oluyor mesela 10 dakika 1 saat 2 saat sonra geçiyor. Nasıl yenebilirim nasil ustesinden gelirim ben bu dusuncelerin. Lutfen yardim edin 22 yasindayim
Merhaba bahsettiğiniz durum kaygıyla ilişkili gözüküyor profesyonel destek alın. İyi günler dilerim..
Merhaba size bi sorum olucakti.16 yasindayim En sevdigim cocukluk kiz arkadasimla simdi hic konusmuyoruz ve sanirim benden kaynaklaniyor. 2 3 sene once onu o oadar umursamiyodum ama son 2 3 senedir fazla yakiniz ve ben cok kafaya takiyorum cok seviyorum cok farkli görüyorum farkli hissediyorum. Onunda beni cok sevdigini biliyorum. Ama 3 4 kere aramiza bi sogukluk girdi en son bir ay konusmadigimiz oldu sonra bu hasta oldu hastalikla uğraştı ameliyat oldu felan simdide tedavi goruyor ve simdide konusmuyoruz ve benden kaynakli oldugunu biliyorum. Cevremdeki bir cok kisi surekli bana farkli oldugumu soyluyor kimisi cok zorsun felan diyo artik bikkinlik geldi. Ve ben yanliz kalmayi seviyprum sanirim mecburiyetten bu. Bende isterim kimi insanla cok samimi olmayi ama olmuyo bende kendi kabuguma çekiliyorum buda yetmezmis gibi ailemi ve bi kac arkadasimi da kendimden uzaklastiriyorum. Ayrica insanlardan cabuk sıkılıyorum. Uzaklasiyorum. Artik yoruldum. Cevreye acilsam bunu yapamam diye dusunuyorum hem nasil olucakki, tamamen yanliz kalsam kalirim evet kimi zaman cok seviyprum fakat cevremdeki insanlarin aktif olmasi benim moralimi bozuyo ozellikle bahsettigim eski arkadasimin. Bide bazen kisa bi umursamamazlik geliyo onun disinda fazla kafaya takarim herseyi takintiliyim felan bu kisiye de cok takilmistim acaba farkli bi sebebi olabilirmi? Ne yapicagimi bilmiyorum fikrinizi merak ediyorum
Olayları kafaya taktığınızdan bahsetmişsiniz. Bu insanlardan uzaklaşmak istemenizde bir neden olabilir.Farklı nednelerden de kaynaklı olabilir. Ancak bu yorumu yapabilmek için kişinin bireysel özelliklerini, geçmiş yaşantılarını ve değer yargılarını bilmek gerekir. İyi günler dilerim..
Merhaba hocam. Lise 1 e geçtim. Ailemden uzak bir yerdeyim aslında bunu ben istedim çünkü tek başına nasıl yaşanılır bilmiyordum.tek başıma bu evde kalıyorum Edirne’de. Babam 1 hafta falan yanımda kaldı okullar açıldı neyse babam gitti . gittiği ilk gün çok zorluk çektim. Gitgide alışmaya başlamıştım. Geçen cumartesi halamın yanına gittim geldim. Pazar günü evde oldum. O gün yine ilk günkü gibi oldum çok kötü oldum. Bugün pazartesi yine çok kötüyüm bunalıyorum burası birde küçük bir yer ne yapicami bilmiyorum elbet sabredersem geçicek ama korkuyorum lütfen bana yarım edin. Sabredersem başarıya ulasicami düşünüyorum lütfen bana yardım edin ne yapmam gerek alışmam için
Aileden uzak bir yere taşınmak ilk zamanlar zor gelebilir. Zamanla uyum sağlanacak bir konu. Ailenizle konuşup bu süreci aşamalı şekilde atlatmaya çalışmanız fayda sağlar.::İyi günler dilerim..
merhabalar;
25 yaşındayım muhasebe meslegini okudum fakat bir türlü iş hayatina atilamiyorum.Çalismaktan ve azar işitmekten mi korkuyorum yoksa bu meslegin bana uygun mu olmadigini dusunuyorum bir turlu karar veremedim. işe başliyorum en fazla 1 gün durabiluyorum ve bahaneler yaratip cikiyorum. Kendine güven eksikligin mi var bilemiyorum. Insanlarin dokuz saat bir baskasinin emri altinda çalisip kendisini kolelestirmesi ve karsiliginda nefes alacak zamanini bile kalmamasi bana çok saçma geliyor. koşmak istiyorum. Nefes almak istiyorum. Rüzgari hissetmek istiyorum. Gokyuzunu izlemek denizin miss gibi kokusunu icime çekmek ucurtma ucurmak gibi gibi beni bunlar mutlu ederken saatlerce bir odada bilgisayar basinda tikali kalmak beni cok boguyor yapamayacagimi basaramayacagimi dusunuyorum.
Merhaba insan yaşamı boyunca kendi isteklerini, hedeflerini, korkularını fark etmeye çalışır. İstekler ile sorumlulukların dengesini kurabilirse daha huzurlu olur. Zaman zaman karamsarlık hissedilebilir. Ancak bu süreç süreklilik olarak bir ayı geçtiğinde yardım almanızda fayda var..İyi günler dilerim..
Merhaba ben 17 yasinda 12. Sinif ogrencisiyim. Yalniz olmayi o kadar cok seviyorumki anlatamam. 9yillik arkadasligimi 3 hafta once bitirdim ama o kadar buyuk bir uzuntu yasatmadi .Oysaki ailem cok baski uyguluyor arkadasligimi bitirdigim için. Diyorum yalniz olmak istiyorum insanlarla konusmak istemiyorum ve icimden geleni yapiyorum diyorum.Anlamiyorlar her zaman içimden geleni yaparsam ne olurmus nereye kadar insanlarla konuşmak istemeyecekmişim filan. Ama olmuyor yapamiyorum anneme diyorum piskologa gitmek istiyorum ihtiyacim var diyorum hayir bir derdin varsa gel bana anlat diyor oysa ben kendime bile anlatamiyorum ve ağlamayi guçsuz buldugum icin tek basima oldugum zaman bile aglayamiyorum ve sinirimi kontriol edemiyorum
Sevgilim işi nedeniyle çok stresli normalde çok neşeli hayat dolu biridir yaşadığı sevinci de üzüntüyü de en tepede yaşar fakat zaman zaman yalnız kalmak istiyor ve bu fazla uzun sürüyor birşey sorunca kızıyor kırmamak için uzak duruyor herkesten hayattan umudunu kesmiş gibi konuşuyor konuşunca da ve yaşadığı olumsuz olayları anlatmak ona daha kötü geliyor ona nasıl davranmamiz gerektiğini bilmiyoruz onun için çok endişeleniyorum kendi haline mi birakmaliyim onun istediği bu
Merhaba sevgilinize yardım etme arzunuz çabanız çok güzel. Ancak sevgilinizin de bu isteğinizi kabul etmesi önemli. Kabul etmediği durumda desteğinizi alamayacaktır. İyi günler dlerim.
merhaba
ben liseye gidiyorum ve hiç arkadaşım yok. sadece okulda merhaba merhaba ilişkisi var . konuşmaları sürdüremiyorum . nasılsın iyi misin iyiyim sen nasılsın ben de iyiyim eee. şeklinde oluyor konuşma pek gitmiyor. bazen bütün insanlardan nefret ediyorum çocuklar ve bebekler hariç. çocuklarla aram da çok iyidir eve gelen misafir çocuklarıyla ben oynarım aynı şekilde bebekler için de geçerli. hayvanları ve doğayı da çok severim hatta bir ay önceye kadar bir hamsterim vardı şimdi sizlere ömür. ama büyük insanları sevemiyorum hepsinin içinde fitne fesatlık çıkarcılık bencillik vs görüyorum . o yüzden aniden bi nefret oluyor . bu aileme de oluyor bazen onlardan da nefret ediyorum yüzlerine karşı da söylüyorum. yakın temastan nefret ediyorum. ailemden de olsa birinin bacağıma bacağı değecek şekilde oturması veya kolunun koluma değmesi veya sarılmak bana taciz gibi geliyor. ayrıca sürekli takip edildigimi düşünüp arkama bakıyorum ya da sürekli yanlış anlasildigimi düşünüp suçluluk hissediyorum.
yaşı benden çok büyük ve çok küçük insanlarla normal rahat konuşuyorum ama biraz akran olunca olmuyor ağzımı bıçak açmıyor aklıma da bir şey gelmiyor öyle kalıyorum. ya da çok yapmacık birkaç soru soruyorum okul nası gidiyor gibi.
ve hiçbir şekilde insanlar arasında değerim yokmuş gibi. bunu ben uydurmuyorum onlar davranışlarıyla gösteriyorlar. bir şey anlatırken bazen dinleyip bazen dinlemiyorlar ve sürekli rezil olmuş gibi hissediyorum. bunlar için psikologa da gittim anksiyete ve depresyon var diye psikiyatri ye gönderdi norodol ve prozac verdiler. birkaç kez daha gittik en son şuan günde iki prozac kapsül içiyorum daha mutluyum çok şükür faydası var ama tam olarak bitmedi rahatsızlıklar
ne yapmam gerekiyor şuan karen horney kendi kendine psikanaliz kitabını okuyorum kendimi düzeltmek için faydası olur mu bilmiyorum..:(
Merhaba ilaç tedavisine başlamanız güzel ve yerinde olmuş. Ancak terapiye de devem etmeniz gerekirdi ve terapiden de oldukça faydalanırdınız..Psikonetin “İyi hissetmek” kitabı size oldukça faydalı olabilir. İyi günler dilerim..
Merhaba ben hep kendimi bildim bileli yalnızlık hissediyorum sürekli birilerinden ilgi sevgi bekliyorum düşüncelerimi dile dökemiyorum hep olumsuz düşünüyorum yaşam enerjim hiç yok özgüvenim hiç yok içe kapanık ve çok sıkıcı biriyim ne yapmalıyım yardım edin lütfen
Merhaba yaşadığınız durum sadece yalnızlığınızla ilişkili olmayabilir..Mutlaka psikolojik destek alın..İyi günler dilerim..
Merhaba 10 senedir yalnız yaşıyorum bir çok kötü darbe aldım 26 yasındayım tek başıma mücadele ettim hep ÇOK YORULDUM NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM BAZEN OKADAR ÇOK TAKIYORUM Kİ TAHAMÜLLÜM KALMIYOR YALNIZLIKTAN BUNALDIM TERTEMİZ ÖLMEK İSTERİM VE ÖLÜM KORKUSU YERLEŞTİ İÇİME PSKOLOJİK TEDAVİ GÖRÜYOM AMA ARTIK BİRSEY YAPMAK İÇİN ELİMDEN BİRSEY GELMİYO SANKİ YORULDUN BİRİ OLSUN İSTİYORUM ANNE BABA ABİ SEVGİLİ … BİLİYORUM YARADIMIZ VAR AMA BİTKİN DÜŞÜYPRUM ARTIK
Merhaba psikolojik desteğinize devam edin..İlaç tedavisi yanında mutlaka terapinize devaam edin ve bu yaşadıklarınızı terapistinizle konuşun..İyi günler dilerim..
Yanlzlktan bana benden daha güçlü sahip cikacak maddi manevi kimsem yok eskiden annem babam var derdim.ama yok bir Allah’ım var o yeter elbet ama bu yeryüzünde delirme aşamasına geliyorum psikiyatriye gidecek zamanım bile yok çalışıyorum. Ben yanlizim sadece kalbimde sevdiğim insanın sorumluluklarını taşıyorum yoksa çok bitkinim ama stresin vurduğu öyle bir enerji saklı ki içimde bir inlesem dağlar yıkılacak mis gibi hissediyorum o derece tetikteyim benim kanunum bebim değer verdiğim insan yoksa kanun bile engel olamazdı bana. Daha 18 yaşındayım ben hiç tahmin etmezdim bu hallere dusecegimi.
Merhaba Doğukan bey..Bir yardım almanız gerektiğinin farkındasınız. En önemli şey sizin ruhsal sağlığınız. Bu düzeldiği zaman sıkıntılarınız azalacaktır. Kendinize zaman ayırın ve psikolojik destek alın..
HOCAM BEN DERS ÇALİŞMA ODAMDA YALNIZ KALINCA DERS ÇALIŞAMIYORUM YALNIZ KALMAKTAN KORKMUYORUM İNTERNETE FALAN DA TAKILMIYORUM AMA MÜZİK AÇIYORUM SEVMEKTEN DEĞİL BEN HARİCİNDE ODADA BAŞKA SES DE OLSUN DİYE NE YAPMALIYIM
Merhaba bu söylediklerinizin nedenini anlamak için kişinin kişisel özelliklerini, geçmiş deneyimlerini ve hayata bakış açısını, inanaç ve deneyimlerini bilmekle mümkün. Ancak o zaman doyurucu bir geri bildirim olur. İyi günler dilerim..
HOCAM YALNIZLIKTAN KORKMUYORUM AMA YALNIZKEN İÇİMDE BİLMEDİĞİM BİR HÜZÜN OLUŞUYOR SAATLERCE MÜZİK DİNLİYORUM BAZEN KAFAM ŞİŞİYOR AMA MÜZİK DİNLEMEYİ SEVMİYORUM SADECE YALNIZ KALMAMAK İÇİN DİNLİYORUM SEBEBİ NEDİR
Merhaba bu söylediklerinizin nedenini anlamak için kişinin kişisel özelliklerini, geçmiş deneyimlerini ve hayata bakış açısını, inanç ve deneyimlerini bilmekle mümkün. Ancak o zaman doyurucu bir geri bildirim olur. İyi günler dilerim..
Merhabalar,
Suan bu yazıyı yazarken göğüsümün tam ortasında derin bir boşluk hissediyorum. Çocukluğum çile acı üzüntü sevgisizlik diktator ebeveyn falan filan ile geçti su gençlik yıllarımda ona keza öyle. Yorucu ve zor bir iliskim var 3 yıllık nişanlandık nişanlım Nisani attı bir ay sonra yine bir araya geldik hala birlikteyiz onu bir turlu evliliğe ısınmamış olması beni de akademik bir takım işlere sürükledi okulum var dershanem var uğraşım çok. Bunca iyi ve kötü şeyin içerisinde nasıl boşluktayım anlamıyorum. Hissizlesiyorum boşluktayım garibim ne yapmam gerekiyor geçici bir durum mu onu da bilmiyorum.
Merhaba çocukluğunuzda yaşadığınız deneyimler, sonrasında yaşadığınız durumlar örseleyici yaşantılar. Bir uzmandan yardım almanızda fayda var.
iyi günler dilerim..
Zehra Hanim Merhaba,
ben yalnızlığı bir yere giderek gezerek gecirmeyi cok seviyorum bunu evlenmeden önce sık sık yapıp rahatliyordum evlendikten sonra bu mümkün olmadı ve çok bunaldım 4 senelik evliliğim sonunda 2 aylık bebeğim var şimdi daha da kötüye gidiyorum içimde bıkkınlık yorgunluk ve mutsuzluk var.Esimlede eskisi gibi degiliz beni seviyor ilgi gösteriyor ama bir sorun olmadıkça sohbet dahi edemiyorum ve edemiyoruz ne yapacağımı bilemiyorum yardımcı olmanızı çok isterim şimdiden teşekkürler
Merhaba ilişkilerinde sorun yaşayan kişilerin doğum sonrasında sıkıntıları daha da artabilir. Bir uzmandan yardım almanızda fayda var.
İyi günler dilerim..
Merhaba bende yanlızlık yaşıyorum. Dışarıya çıkmak istemiyorum. Hep evde kalmak istiyorum. Bir insanın en ufak bir hatasını görünce ondan nefret ediyorum ve bu kinim sürekli artıyor azalmıyor. Bazende aileme karşı da oluyor annemin yüzünü görmek istemiyorum sonra da ben napıyorum deyip eski halime dönüyorum. Bir de kimseyi sevemiyorum kimseye güvenemiyorum insanlarla yüz yüze konuşamıyorum gözlerine bakamıyorum. Bazende mesela bir bıçak görünce hemen aklıma o bıçağıb bir yerimi kesmiş hali gözümün önüne geliyor. Bir keresinde meyve yedim sonra tabağı masama bıraktım ve öyke gece uyuyamadım sürekli bıçak gelip venikesiyor en sonunda gittim mutfağa bıraktım ve rahatladım. Bir de içimde o kadar çok şey var ki anlatmak istiyorum ama anlatacak kimsem yok bu yüzden sürekli kendime anlatıyorum bu nedir yardım edin
Merhaba anlattığını durum bir psikolojik destek gerektirir. Kısa sürede psikolojik destek almanızda fayda var.
Merhabalar,
Ben bi konu hakkında bilgi almak istiyorum. Uzun süreli bir ilişkim var ve genelde bi tartışma çıkartan, ortayı bozan benim. Bozmaktan kastım bişeyleri açıklama gereği hisseden konuyu uzatan. Ve bazen hayatımdaki insanları fazlalık gibi hissediyorum. İlişkimi sürdürdüğüm insanla 1 haftalığına falan bağlarımı tamamen koparmak istiyorum. Neden böyle oluyor
Merhaba bu söylediklerinizin nedenini anlamak için kişinin kişisel özelliklerini, geçmiş deneyimlerini ve hayata bakış açısını, inanaç ve deneyimlerini bilmekle mümkün. Ancak o zaman doyurucu bir geri bildirim olur. İyi günler dilerim..
Hocam ben evliyim esimin ailesi ben pek sevmiyorlar hepsi sadece esim beni seviyoe ama ben onlarin yaninda kendimi yanliz hisediyorum esimle tartisdigimda kendimi cok yanliz hisediyorum dertlesecegim bir arkadasim yok yani cumku guvenemiyorum
Merhaba güven duygunuzun sarsılmasına neden olan yaşadığınız bir olay mı yoksa bireysel özelliklerinizin etkisi mi öncelikle anlamak ona göre yönlendirmek gerekir. İyi günler dilerim..
Meraba 18 yaşındayım bir kızım benim çevrem hiç geniş digil bıkaç asiri samimi olmadigim arkadasım ve ailem var hiç sevgilimde olmadı ailem çalısmAmı istemiyo benim zoruma gidiyor bu durum kimseye muhtaç olmak istemiyorum yanlız kalmak istiyorum yapayanlız yaşamak istiyorum ve bunalıyorum ailemden neden böyle hissediyorum hani çok zor bı durumda olsam bile kimsenin yardım etmesini istemem kendi işimi aşırı derecede kendim görmek istiyorum..
Merhaba yalnız yaşamak ve kendi ayaklarınız üzerinde durmak bir süreçtir. Geleceğinize yönelik aşama aşama hedefler oluşturabilirsiniz. İlk aşamanız eğitiminizi tamamalamak olabilir. Eğitiminizi tamamladıktan sonra iş hayatınıza atılmanızda fayda var.
İyi günler dilerim:.
Merhaba ben 26 yaşındayım üniversite bitti ama benim çok kötü anılarım oluştu birçok arkadaşımla ilişkimi bitirdim takıntı li bir ilişki yaşadım şuan düşünüyorum da çok pişmanım sonrasında başka biriyle konuştum ama arkadaşlarım ve konuştuğum insanlar benden çok şey götürdü şuan hem kendime güvenim yok hem insanlara başka insanların hep isteklerini on plana aldım hala da alıyorum insanlarla bazen hiç konuşmak dahi istemiyorum çünkü biliyorum zarar verecekler sadece menfaat beklentisi içerisindeler ve bu kadar şey ben de depresyona neden oldu sürekli uyumak istiyorum sizce ne yapmalıyım
Merhaba
Yaşanan üzücü olayların etkisini azaltmaya yönelik EMDR terapisi vard. Bu konuda yarım alabilirsiniz. İyi günler dilerim..
Merhaba, ben Biriyle aynı evde kalamadım tek eve çıktım ama artık yapamıyorum çok bunalıyorum aileme çok düşkünüm panik atağımda var ayrıca ölüm korkum, sosyal değildim iyice içime kapandım, arkadaşlarımdan uzaklaştım. Üniversiteye gidiyorum bu arada, okulu bırakmayı bile bir ara düşündüm napıcağımı şaşırdım sürekli ağlıyorum
Merhaba okulu bırakmak yerine bir süre ailenizin yanına dönebilirsiniz. O dönemde de psikolojik destek alarak tek başına yaşamak için yardım almaya yönelebilirsiniz.
Merhaba, annem şuanda depresyon yüzünden hastahanede yatıyor.
Hergün yanına gelmek istiyorum ve onunda beni yanında istediğinin farkındayım. Fakat çevremiz onu bu zamanda biraz yalnız bırakmamız ve aile ortamından biraz uzaklaştırmamız gerektiğini söylüyor. Hergün yanına gelmek istiyorum ama bu durumda yanında mı olmak gerekir yada biraz yalnız mı bırakmak?
Merhaba bu konuyu annenizi takip eden uzman psikiyatristinizle görüşmeniz faydalı olur. İyi günler didlerim.
Ailemden ne maddi ne de manevi destek alıyorum.Hayatımı kendi başıma yaşıyoum.Bende isterdim mutlu bir ailem olmasını.Ama olmadı işte.Şu an hem tek başımayım hem de yalnız hissediyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İntihar etmeyi bile düşünüyorum. Çünkü yaşamak için bir nedenim yok. Çok denedim fakat içimden bu kötü hissi atamıyorum. Ne olur beni yaşamam gerektiğine inandırın. Bu gidişle iyi şeyler olmayacak..
Merhaba intihar düşünceleriniz var mutlaka psikiyatrik bir destek almalısınız… İçinizdeki kötü hissiyat bu depresyon veya başka bir rahatsızlıktan kaynaklanıyor olabilir. Tedavi ile bu sorununuzdan kurtulabilirsiniz. Ayrıca yaşamak için en önemli neden insanın kendisidir. İnsan kendi var oldukça ailesini, çevresini algılar. İyi hissettikçe de yaşamdan zevk alır. Bir destekle bu sorunları aşabilirsiniz. İyi günler dilerim..
ilk olarak merhaba. ben kendimi ne kadar anlatabilirim bilmiyorum ama bi an aşırı sosyal biri olmak isterken bi an kimseyle konuşmak yüzyüze gelmek bile istemiyorum. bi insandan çok çabuk soğuyabiliyorum. gülmek isterken ağlıyorum ve bu çok yorucu oluyor
Merhaba duygusal iniş çıkışlar ve duyguların uygun ifade edilmesi eğer altında başka psikolojik rahatsızlıklar yoksa duygu kontrolü ile ilgilidir. Duygu kontrolü için duygunuzu tanımanız fark edip uygun şekilde ifade etmeyi çalışmanız gerekir. İyi günler dilerim..
Merhaba benim adım Anıl 28 yaşındayım bu yaşıma kadar arkadaş ortamlarım da kendimi hiç rahat hissedemedim ya da arkadaşlık kurduğum kişilerin hayatla ilgili olduğu şeyler ilgimi çekmedi.Kendime göre sosyal bir ortam kuramadım
Size şu an belki şaka gibi gelebilir ama daha yaşım genç farkındayım sadece 2 kız arkadaşım oldu bu zamana kadar onlarla bile iletişim kuramadığım için ya da karşı cinsim ile iletişim kurmayı bilmediğim için onları hep kaybettim kaybeden taraf hep ben oldum.
Bunların bana ise bıraktığı sadece yıpranmışlık hissi öz güvensizlik yalnızlık iletişim kuramama karşımdaki insana karşı nasıl davranacağımı bilmiyorum ilişkide bir yerden konuyu başlatamıyorum..
Her şey aklımda ama yapamıyorum kelimelere uzanıp onları çekip alamıyorum kilitlenip kalıyorum.Bir keresinde bir çay bahçesine çay kahve falan içmeye gitmiştik muhabbet ederiz konuşuruz birbirimizi tanırız falan diye ağzımı açıp tek kelime bile edememiştim o günü hatırladıkça sinirlerim bozuluyor kendime çok kızıyorum ALLAH Yukarıda ya o biliyor ismini vermek istemiyorum ama o beni beklemişti konuşup sürekli ağzımı açmayı denemişti ama ben yapamamıştım hatırladıkça kahroluyorum.
Merhaba yaşadığınız durum sosyal ortamlarda kaygı problemi olabilir. Kız arkadaşınızın 2 tane olması sorun olduğunun göstergesi değildir. Ancak ilişkilerde kendinizi rahat hissetmiyor olmanız elbette ki önemli. Bu konuda psikolojik destek almanızda fayda var.
İyi günler dilerim..
Iyi geceler herkesin mesajına özenle cevap vermişsiniz öncelikle tesekur ederim…
Benm sorum ise 25 yaşında onlisan mezunyum ailem erkek arkadaşını istemiyordu ben yine görüşüyordum fakat abim bizi gördü ve arabaya bindik üçümüz kaza yaptık kaza sonucu alnımda yara izleri kaldı ve psikoloji olarak çok etkilendim bu durum herşeyi daha kötü yaptı erkek arkadasimla mutlu muyum onuda bilmiyorum ailemle özelliklede babamla konuşmuyorum yani evdede mutlu muyum bilmiyorum kendimi yalnızlık değilde karışık hissediyorum şimdiki görüntümden de çok rahatsız oluyorum erkek arkadaşımın beni çok sevdiğini de biliyorum
Merhaba böyle stresli durumlardan sonra bir süre kafa karışıklığı olabilir, beklenen bu durumun zaman içinde azalmasıdır. Yaşadığınız durum üzerinden uzun zaman geçmişse yaşadığınız kazayı veya durumu tekrar tekrar hatırlayıp rahatsız oluyorsanız, kendinizi karamsar, mutsuz hissediyorsanız psikolojik destek gerekir. Ayrıca bu şekilde olaylardan sonra farklı duygular hissedilebilir. Duygularınızı anlamak size faydalı olacaktır.
İyi günler dilerim
Merhaba Zehra Erol, uzun zamandir kafama takilan ve birisiyle bu konulari konusamiyorum maalesef. Su an 21 yasindayim ve hayatim cok guzel bir sekilde gidiyor. Kendi dukkanim var. Guzel bir arabam. Bana asik olan bir kiz. Vs vs. Yanliz bunlar bir kac sene oncesine gittigimiz zaman cok inisli cikiski bir hayatim oldu.
12 yasimdayken babam sagolsun benim berberligi ogrenebilmek icin bana kiralatirdigi evlerinden birtanesine berberyer yaptirdi garajlarinda. Orda 12 yasimdan beri milleti tras etmeye basladim sehirde, cok insanlarla tanisabilme imkani buldum genc yasta. Okulda herkez beni parmak gosterirlerdi guzel bir hayatim olduguna dair. En guzel kizlarin bana asik oldugu en guzel kiyafetlerle dolasirdim. 15 yasima kadar boyle devam etti. Bu aralar tabide esrare felan basladik ama yinede cepte para vardi hamdolsun. Aradan bir kac sene gecti tabi bazi kotuluklerimiz okdu ve bu yuzden dolayi hapislik oldum. Yarim seneye kadar yattim icerde. Ve 16 yasimda ciktim. Ciktigim zamanlarin ilk zamanlari guzel gecti. Sonra yavas yavas berber yerimi kaybettim. Bir kiz arkadasim vardi ona soguk davrandigim icin benden ayrildi. Telefonsuz kaldim. Hafta sonlari berber dukkani vardi uzaklarda oraya giderdim, ama annem gil beni esrarla (kirmizi gozlerle yakaladiklari icin işe gitmemi garı istemediler çunku nasıl olsa parayı esrara veriyormuşum diye. Ordaki işimdende oldum. Arabam henuz yoktu tabi ve telefonum olmadığından arkadaşlarımdan uzaklaştım ve onlarda benden. Hep kucuk yasta cok para kazadıgım icin kolaylıkla 100 lira mesela 14 yaşımda, gerçek arkadaş çevremde yoktu hepsi menfaaten arkadaştı. Hepsini kaybettim. Dışarda yanlız gezmeye başladım. Gidecek bir yerim dahi kalmamıştı sonunda. Tabi işim olmayınca annem gilinde baskınıyla esrardanda uzaklştım ama çok zor geldi bana esrardan kurtulmak bağımlısı oldugum icin, tabi birde tedavisiz. Sonra okula başladım ama hep benden buyulerle herkez hayatını oturtmuş şekilde ve ben hep geride kalmış gibi hissediyordum kendimi. Herneyse soylemek istediğim şimdilerde aklıma bu gibbi günler (belirli bir period) geldiği zaman kendimi baya kötü hissediyorum ve hayatın bazen hiç önemide kalmadığının kararına varıorum ne ypabilirim bu konuda? Tabi annem gilde bende değişiklikler fark ettiği icin hoca felan goturduler okusunlar diye uzerime hamdolsun şimdi hayatım çok güzel dergaha gidiyorum be kendimi huzurlu hissediyorum ama bazen bu gunleri de düşününce morelim gine sifir oluyor. Sağolun.
Erken yaşta bağımlılıkla tanışmışsınız. Bu nedenle riskli grupsunuz alkol esrar vb.. maddelerden uzak durmanız önemli. Giydiğiniz kıyafetler, çıktığınız kızlar sizi anlık mutlu eden şeyler. Anlamlı bir ilişki kurmak, yaşama katkıda bulunmak kısa vadede zorlayıcı olsa da uzun vadede koruyucudur. İyi günler dilerim..
Birkaç ay önce çok yakın bir arkadaşımı kaybettim. Kendimi çok yanlız hissediyorum. Artık hiçbirşey yapmaktan keyif almıyorum aşk hayatı deseniz tamamen hayal kırıklığıyla ve kötü sonlarla dolu benim için…
İnsanlarla birlikteyken eğleniyormuşum gibi geliyor ancak eve gidip kapıyı kapattığımda fazlaca depresiflesiyorum. Dışarı çıkmaktan kaçınmaya başladım iyice ne yapmamı önerirsiniz şimdiden teşekkür ederim
*imla hataları için kusura bakmayın
Merhaba başınız sağolsun..kayıplardan sonra yas süreci olağandır. Ama uzamış yasın olumsuz etkileri vardır. Sürecinizde değişim olmazsa ilerleyen günlerde psikolojik destek alın. İyi günler dilerim..
Merhaba;
Hayatimin bu en kotu evresi diyebilirim.
Ben suanm lise son siniftayim.Sinava girecegim bu yil az kaldi.Ama kendimi cok degisik duygular icinde buluyorum.Hayatim boyunca hicbir arkadasligim kalici olmadi.Kendime diyorum yani ben kotu birimiyim diye ama cevapda veremiyorum.Bu senede ayni seyleri yasadim.Arkadaslarimla ve yalnizligi tercih ettim.Artik hep bir sorun ciktiktan sonra ozur dilemek anlayis gostermekten biktim.Beni bir kere olsun anlasinlar ama omlarda hakli kimse beni anlayamaz kimse benim yasadiklarimi yasa!adan anlamaz.butun herkesten uzak gerekirse olum gitmek isfiyorum nefret ediyorum surekli ayni cukura dusmekten insan herseyi yalnizken anliyor.İnsanlarin yap!aciklarini davranislarini o zaman anliyorsun.Hic birsey yapmak istemiyorum.Kaybolmak istiyorum.İnsanlarin bakislarindan laflarindan nefret ediyorum.kendi kendime konusuyorum ben hep boyleyim.Boyle daha iyi benim icin gelecekte ne olacxak bilmiyorum.Net olarak ölüm neden kurtulusn olmasin
Merhaba ölüm düşünceleri, karamsarlık mutsuzluk ve insanlara olumsuz bakış açısından bahsediyorsunuz. Psikiyatrik bir destek almanız acil gerekir iyi günler dilerim..
merhaba bir sorum olucak tı. arkadaşım etrafında çok insan olmasına rağmen bi zaman sonra yalnız kalıp içine çekiliyor. sadece kendiyle kalmak istiyor.aylar sonr geri dönüyor aramıza sonra yine yalnız kalmak istiyor. bunun sebebi psikolojik bir rahatsızlık mıdır?
Merhaba olabilir..
Merhaba ben 21yaşındayım.Bundan tam bir yıl önce bir yıllık bir ilişkim vardı.On yıllık bir arkadaşlığın aşka dönüşuydu ben tam kendimi inandırmısken beni terk etti.Ogün bugündür eskiye hic dönemiyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Çevremde yakın arkadaşım diyebibilecegim tek insan yok herkes beni arkamdan vurdu. Artık yalandan kimsenin suratınada gülemiyorum. Yeni bir ilişkiye başlamayı denedim yapamadım sonu aynı olucak diye bir korku var içimde .Geceleri kabuslar görüyorum ter içinde kalkıyorum. Rüyalarımda cok fazla konuşuyorum. Kendimi derslerime veremiyorum. Sanırım artık ben kendimi sevemiyorum.Ne yapabilirim lütfen bir yol gösterin bana.
Merhaba ..
İnsan ilişkilerinizi ve yakın ilişkilerinizi nasıl yaşadığınızı tekrar gözden geçirmeli ve anlayıp yeniden düzenlemelisiniz. İyi günler dilerim..
Merhaba, teşekkürler yazınız için öncelikle. Bir karar almayı düşünüyorum yanlış bir adım olur mu sormak istedim. Benimle flört eden bayanların başkaları ile de görüştüklerini sonradan bir şekilde öğrendim. Bir ilişki içinde değildik. Bir ilişki başlayana kadar bunu normal kabul etmeli miyim? Bu bayanlar ileride güvenebileceğim kişiler olabilecek mi?
Merhaba bazen durumsal olarak bu tarz yaşantılar olabilir. Ancak aranızdaki ilişki sürecinin hangi aşamasında olduğu yoğunluğu vaatler paylaşımlar önemlidir. Ona göre değerlendirebilirsiniz.
İyi günler dilerim.
Merhaba ben 5 aylik evliydim esimle bosanma kararı aldik gerci esim ailesinden dolayi zorunlu bosanacak esimin beni sevdigini biliyorum.. ben ailemde kaliyorum o ailesinde insanlardan uzak kaldim artik nefret etmeye basladim dilim surekli titriyor ve konusmami engelliyordu sadece tek basima kalmak istiyorum yanimda kimseyi istemiyorum kafami dinlemek amaçlı kalabilecegim yerler varmi siz hastalariniza ne öneriyorsunuz bu yerde kal gibisinden birsey oneriyormusunuz ? Teşekkür ederim
Merhaba böyle bir önerimiz olmuyor. Her insan kendini farklı yerlerde iyi hisseder. Kimi deniz kenarı, kimi kendi odası, kimide yeşillik içinde ..Kişi kendi geçmiş deneyimlerini değerlendirerek karar vermeli.
İyi günler dilerim
Terapi süreci danışanlara öneri süreci değildir. Danışanlarınızı önce dinleyerek tanımaya ve anlamaya çalışırsınız. Herkesin bireysel özellikleri yaşadıkları farklıdır. Sonrasında da yavaş yavaş sorularla yada yaptığınız yorumlarla farkındalık kazanmasına yardımcı oluruz. Bu süreç kişinin kendi kararlarını almasına yardımcı olan bir süreçtir.
Merhabalar Zehra Hanım. Psikanaliz yöntemleriyle analiz yapıyor musunuz ? Seanslar ne kadar sürüyor ve maliyeti ne kadar oluyor
Merhaba ..Psikanaliz kullanmıyorum..Özgeçmişimde kullandığım yöntemler hakkında bilgi alabilirsiniz.
İyi akşamlar . 20 yaşndayım ve kendimi 90 yaşında gibi hissediyorum sadece yaşlı insanları tanımak onlarla vakit geçirmek istiyorum . Yaşıtlarım bana çok cıvık geliyor sadece sessizlik ve farklı insanları tanımak istiyorum lakin çok özgüvensizim karşlıklı birileri ile sohbet etmek yerine netten tanımadıklarımla konuşmak çok daha hoşuma gidiyor. Tanmadıklarıma çok fazla güveniyorum ve hergün daha aksi daha kötümser oluyorum . Ne tavsiye edebilirsiniz bana ?
Merhaba
Karamsarlık, yalnızlık duyguları, sosyal yaşamdan uzaklaşma belirtileri varsa profesyonel destek almalısınız. Tavsiye yeterli olmayacaktır. İyi günler dilerim.
Merhaba Ben 19 yaşındayım. Yaklaşık 4 senedir asosyal takılıyorum. Hiperaktifim sürekli sokak aralarında tur atıyorum. Tur atarken aşırı kendimle konuşup hayal kuruyorum.Kendi hayal dünyamda yaşıyorum. Olmayacak hayaller kuruyorum. Kendi iç sesimle konuşuyorum. Lütfen yardımcı olun
Merhaba hiperaktivite psikolojik destek gerektirir. Bir psikiyatri uzmanından yardım alın. İyi günler dilerim..
Merhaba ben herzaman pozitif herşeye iyi yönlü bakan bir insandım ama 1 aydır sadece telefonum ve yalnızlık istiyorum okulda sürekli telefonla uğraştığım için 2 arkadaşım benden uzaklaştı ama kendime engel olamıyorum tek kalmak onların derdini dinlemek istemiyorum tahamüsüzleştim açıkcası hiç birşeye pozitif bakamıyorum çok mutsuzum napabilirim
Merhaba bir aydan uzun süredir durumunuz devam ediyorsa psikolojik destek almanızda fayda var. İyi günler dilerim.
Merhaba. Ben üniversite son sinif ogrenciyim. Evde tek başıma kaldığım zaman moralim bozuluyor ve karşımdaki kişiye catiyorum ya da sinirleniyorum. Kendime karşı bir acıma hissi doğuyor. Dışarı çıkınca anlık olarak geçiyor ama sürekli dışarı cikamadigim için çok sıkılıyorum ve başkalarının yanımda olmasını istiyorum.
Merhaba bunun nedenleri anlamak için sizinle yaşadıklarınızı birlikte değerlendireceğiniz bir uzmandan yardım almalısınız. İyi günler dilerim..
Merhaba öncelikle yazınınz için teşekkürler ben 19 yaşındayım hiçbir şekilde duygularımı dışarıya yansıtmıyorum özlesem üzülsem kırılsam belli etmiyorum insanlar benim umursamaz olduğumu hiçbir şeye üzülmediğimi düşünüyo tamamen içime kapandım sevdiğim birine bir şey anlattığımda beni dinlemediği için kimseyle bir şey paylaşasım gelmiyo gün içinde de her şeye gülüyorum eğlenceli biriyim ama bazen oluyo çöküyorum bi anda bi saatim ötekini tutmuyo o gün çok gülüyosam akşamına bomboş hissedip ruhsuz geziyorum bunu arkadaşlarım da söylüyo genel olarak yalnızlık ve değersizlik hissi yaşıyorum yani zamanla geçebilicek bir şey mi yoksa bir psikologa mı başvurmalıyım
Merhaba Evet bir yardım almanız oldukça faydalı olacaktır. iyi günler dilerim..
Merhaba insan iliskilerimde surekli bir seyleri duzeltmek icin karsimdakini anlamak icin ugrasiyorum daha saglikli guvenli veya huzurlu bir bag kurabilmek icin cunku onemsedigim insanlari kaybetmemek icin her turlu fedakarlugi yapmaya hep hazirim ama karsimda ki insanin ozensiz ve beni kirici sozler soylemesini kaldiramiyorum o zaman hep yalniz kalip oyle devam etmek hatta bazen hayatimi boyle devam ettirmek istemedigimi dusunuyorum her zaman boyle canimin acimasini bi girdaba girmek istemiyorum her sey bu kadar net ve basitken insanlarin birbirini tek kelimeyle kirmasi beni kahrediyor ne yapacagimi anlayamiyorum sonsuza kadar yalniz yasayabilir miyim bilmiyorum ya da her seye gogus gererek insanlarla arama mesafe mi koymaliyim ? Kendi hayatima sagligima ve egitimime gereken 1.ligi veremiyorum
Merhaba insan ilişkilerinde farklılıklar ve çatışmalar olacaktır. Yoğunluğu ve sıklığı önemlidir. Sizin ve karşınızdaki insanın sınırlarını anlamanız çok önemli. İyi günler dilerim.
Merhaba. Benim danışmak istediğim bi konu var. Çocukluğumdan beri beni hep girişken samimi özgüveni yüksek biri olarak tanımlarlardı. 20 yaşıma geldim son 3 yıldır insanlarla konuşmakta zorlanıyorum tutuk konuşmaya başladım bazen ne söyleyeceğimi bile bilemiyorum, kalabalık ortamlarda bulunmak nefesimi daraltıyor koşarak kaçmak istiyorum, hiç arkadaşım yok ve arkadaş edinmekte zorlanıyorum. Hep evde tek başımayım ve hep yalnız hissediyorum. Hep Yorgunum ve bu yüzden yapmam gereken çoğu şeyi yapamıyorum. Yaşıtlarımın düşünceleri ve davranışları bana hiç uyuşmuyor ve açıkçası yeni insanlar tanımak beni korkutuyor. Ne yapabilirim bilmiyorum ama artık bunlar içimi öyle bunaltıyor ki. Hiçbir şey yapasım gelmiyor. Nasıl bir yol izlemeliyim ne yapmalıyım?
Merhaba depresif belirtilerden bahsediyorsunuz. profesyonel destek faydalı olacaktır. İyi günler dilerim..
Merhaba. Ben 18 yaşındayım kimseyle muhabbet kuramıyorum. Soguk ciddi duruyorum derler ama benim gibiler de baya konusuyor arkadaşlarıyla. Ağzım pek laf yapmaz bi anda samimi olamam kimseyle az cok espri de yaparım ama ablamla konuştugum kadar rahat olamıyorum kimseye karşı mesela. Hazırlık sınifındayım 4. Kura geçtim bi tane bile daimi arkadaşım olmadı. Okulun bahçesine en son ne zaman çıktım hatırlamıyorum bile. Herkesin kendi arkadaşı olduğu için kimse yanına da çağirmiyor sınıfta kendimce verimli vakit geçiriyorum. Nasıl aşarım bu durumu bilmiyorum. 11 12. Sınıfta iyi kötü arkadaşım vardı. Şehir dışından gelen arkadaşlarım bile Ankarayi benden daha iyi bilir hale geldi o kankalarimla klişe cafelere parklara güneşlenmeye gidemedim hiç. Yoklar çünkü. Yaşım çok kücük nasil başlarsan öyle gider mantigiyla olur diye içim içimi yiyor. Canıma tak etti sizce sorun ne napmalıyım?
Merhaba sosyal kaygı ve sosyal ilişki problemlerinizi aşmak için bir uzmandan yardım alın. iyi günler dilerim..
Merhaba,ben 18 yaşındayım ve tek kalma isteği bende de var. Kendimi insanlardan çekiyorum çünkü davranış şekilleri beni yoracak kadar düşüncesiz ve bilinçsizce oluyor. Aslında özgüvensiz ve pasif birisi değilim yani bu yaşım ilerledikçe ortaya çıkan bir şey oldu maalesef. Arkadaşlarım bana emir niteliğinde ama öyle gözükmeyen birtakım şeyler yapmamı istiyolar ve hayır diyemiyorum. Durum böyle oluncada kaçıyorum. Tavsiyeniz nedir ?
Merhaba insan ilişkilerinde çatışmalar ve zorluklar olabilir. Sosyal beceriler ilişkilerde çalışarak gelişir. hayır demek de bunlardan biridir. İyi günler dilerim..
Hocam merhaba
Eşim yurtdışında çalışıyor ben 3 yaşında oğlumla 1,5 senedir yanlız yaşıyorum.Ayrılığında vermiş olduğu psikolojiden dolayı saçmasapan şeylerden dolayı tartışıyoruz. Çocuğum erkek yani pembe birşeye bile ilgi duysa eşimden çocuğu erkek gibi yetiştir sözünü duyuyorum ve sonrasında inciliyorum. Oğlum koluna saç tokamı takmış onu bile görünce kıyameti koparttı üzerine hiç işitmemem gereken sözler söyledi çok kırıldım ve konuşmadım tekrar aradığında oğlumla konuştu sadece. Ne ailemden nede ailesinden destek görüyorum severek evlendik kaçmadık ama birbirimizi severek evlendik. Zorlanıyorum bazen. Bazen bi bakıyorsunuz hava günlük güneşlik bir bakıyorsunuz gökgürültülü sağanak yağışlı 🙁 şuanda çok kırgınım bana yol gösterin lütfen
Yeteri kadar destek göremediğiniz için yalnız hissediyorsunuz. Eşinizle yaşadıklarınızı paylaşmanızda fayda var. Eşiniz de uzakta olduğu için oğlunuzla ilgili kaygılar yaşıyor anladığım kadarıyla. Eşinizle konuşmanızdan ilerleyemezseniz bireysel terapi veya eşiniz de Türkiye ye gelebiliyorsa çift terapisi almanızda fayda var.. İyi günler dilerim..
Merhaba eşinizle birlikte destek alabilirsiniz. İyi günler dilerim..
Meraba zehra hanım, 19 yaşındayım üniversite birinci sınıfı bitirdim ve sene sonunda bir ev tuttum tek yaşayacağım şuan yaz tatili olduğu için ailemleyim fakat evime geri döndüğümde yalnız olmaktan korkuyorum düşününce bile içim sıkılıyor evde tek başıma sadece iki gece kaldım ve benim için çok zordu bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum çok kötü hissediyorum aklıma geldikçe ağlıyorum ya da ağlamak istiyorum lütfen yardım edin..
Merhaba bahsettiğiniz durumla ilgili yoğun kaygı yaşıyorsunuz. Tek başına yaşamak kaygılandırıcı olmasının sebeplerini anlamanız ve üstüne gitmeniz gerekir. Bu süreci psikolojik destek alarak geçirin. Üniversitelerin psikoterapi destek bölümleri de var onlardan da yardım alabilirsiniz. İyi günler dilerim
Merhaba 19 yaşında yalnız ve mutsuz bir insanım, 3-4 yıl önceleri yalnız kalmanın beni daha güçlü ve başarılı kılacağına inanıyordum bu düşünce ile arkadaş seçiminde çok titiz davrandım insanlardan hep uzak kalmaya çalıştım şu an farkediyorum ki yalnızlığa mahkum oldum arkadaşlık kuramıyorum insanlara yakınlaşmaya utanıyorum veya başarısız oluyorum,bu durumun bir sonucu mu bilmiyorum ama sürekli insanlarla kendimi kıyaslayıp kendimi üstün görmeye çalıştığımı, tutarsız hareketler ve söylemler oluşturduğumu fark ettim, ezik ve aciz hissediyorum. Psikiyatriste başvurdum, obsesif kompulsif bozukluğu ve panik atak başlangıcı teşhisi koydu, bu durumu insanlarla da paylaşıyorum lütfen bir yol gösterin, teşekkür ederim
Merhaba ilaç tedavisi ile birlikte bu yaklaşımlarınızla ilgili de psikoterapi desteği alabilirsiniz. Duygu, düşünce ve davranışlarımızı değerlendirmek zaman ve emek isteyen bir süreçtir. İyi günler dilerim.
Merhaba zehra hanım ilk aşkım eski sevgilimle 4 sene aradan sonra bi şekilde yeniden barıstık 8 ay sonra tartışmalarımız ve onun içine kapanıklığı yüzünden ayrilik kararı aldık bu durumda o soğukkanlı ama ben kendime yediremiyorum bu durumu arada gelen ağlama hissi yanlızlık hissi hayattan zevk alamamak hayatın artik boş gelmesi ve karsima bidaha bana uygun birinin cikmayacagi kimseyi onu sevdiğim kadar sevmeyeceğim kanaatindeyim surekli insanlardan nasihat dinliyorum bir sure rahatliyorum yanliz kalmamaya calisiyorum bu karamsar durumdan nasil kurtulacagim onu unutmam icin tavsiyeleriniz nedir bu süreçte neler yapmalıyım?
Merhaba zehra hanım ilk aşkım eski sevgilimle 4 sene aradan sonra bi şekilde yeniden barıstık 8 ay sonra tartışmalarımız ve onun içine kapanıklığı yüzünden ayrilik kararı aldık bu durumda o soğukkanlı ama ben kendime yediremiyorum bu durumu arada gelen ağlama hissi yanlızlık hissi hayattan zevk alamamak hayatın artik boş gelmesi ve karsima bidaha bana uygun birinin cikmayacagi kimseyi onu sevdiğim kadar sevmeyeceğim kanaatindeyim surekli insanlardan nasihat dinliyorum bir sure rahatliyorum yanliz kalmamaya calisiyorum bu karamsar durumdan nasil kurtulacagim onu unutmam icin tavsiyeleriniz nedir bu süreçte neler yapmalıyım?
Merhaba duygusal yoğunluğunuz nedeniyle söylenenler sizi rahatsız ediyor ve içinize kapanıyorsunuz. Karamsarlığınız uzun süreli ise psikolojik destek almanızda fayda var. İyi günler dilerim
Merhaba. Bu senenin başında iki senedir tanısı konulmuş olan anksiyete okb depresyon’dan ilaçlar sayesinde kurtuldum. Sosyal fobim de vardı ancak ilaç içip özgüvenim biraz kendime geldiğinde arkadaş edinmeye çalıştım hep yakın arkadaşım olmasını istedim ama kimle tanıştıysam yakınlık kuramadım. Herkes sıkıcı gelmeye başladı. Artık yalnızlığı kabullendim ve yalnız kalmak, arkadaş edinmek istemiyorum. Sizce bu normal mi? İlaçlarımı yeni bıraktım ama uzun zamandır böyle düşünüyorum. Annem babam çok üzülüyor zorla bir yerlere götürüp zorla inlanlarla konuşturuyorlar. Ama ben eskiden şikayetçi olduğum içekapanıklığımı sevmeye başladım. Tekrar ilaca başlamam gerekiyor mu sizce bu durum normal mi ? ben psikologa ya da psikiyatriste gitmekten bıktım buyum ben diyip kabullendim kendimi.
Merhaba doktor kontrolünde bırakmadıysanız mutlaka doktora danışmalısınız. Doktor ve psikoloğunuzla konuşarak hem doktorunuzu hemde psikoloğunuzu bırakmanız sizin açınızdan daha faydalı olur. Birden kesmek zarar verebilir. Ayrıca psikoterapi süreci uzun solukludur ve düzenli tedavi ile zamanla faydalanırsınız.
Merhaba.Ben hep yalnız kalmak istiyorum.Ailemden nefret ediyorum.Cunku kardeşler arasında ayrım yapıyorlar.Dislnadigimi hissediyorum.Bu yüzden insanlardan da nefret eder oldum.Hic kimseyle konuşmak arkadaşlık kurmak istemiyorum.Sosyal hayatım hiç yok.Hic birseyden zevk almiyiyorum.Surekli bitkin ve yilgın durumdayim.Universite de okuyorum.Ama artık dayanamıyorum.İcimde beni kemiren birşeyler var.Bu düşüncelerden kurtulamıyorum.Bana yardımcı olur musunuz ne yapmalıyım.
Ailenizle yaşadığınız sorunlar nedeniyle kendinizi ilişkilerden izole etmek size zarar verir. Aile ve arkadaşlık ilişkilerinizi çalışmak için psikoterapi desteği almanızda fayda var. İyi günler dilerim.
Meraba Zehra hanim. 16 yasindayim kendimi çok mutsuz hissediyorum yalniz hissediyorum. Çocukkende böyleydim ama şimdi daha cok kötu hiss ediyorum. Hiç kimseyle böluşemiyorum böluşsemde sanki beni dinlemiyorlarmış gibi geliyor, sanki hiç kimse beni umursamıyor, konuşsamda keçirdiğim hissleri anlatamıyorum. Hiç bir şeye yoğunlaşamıyorum ve saire. Ne yapmam lazım, ne tavsiyeniz nedir?
Merhaba her insanın kendine has özellikleri vardır. Bu özelliklerden yaşamını zorlaştıranlar üzerinde çalışmak gerekir. Buda terapi yardımı ile mümkündür. İyi günler dilerim..
Merhaba 23 yasinda universite ogrencisiyim.Sevgililerimle olan iliskilerim sonucunda kendimi taniyamayacagim bi hale geldim.Genelde kiz arkadaslarim tarafindan hic sevgi goremedigim kanisndayim.Benden once ve benden ayrildiktan sonraki davranislarina bakinca kendimi yetersiz hissetme durumu ortaya cikti.Bana karsi iliski surecinde son derece inatci saldirgan ve aci cektirmeye yonelik davrandilar.orneklemek gerekirse benden once ve sonraki iliskilerinde aldatilmalarina yakinmalarina ragmen o iliskilerde yapici uyumlu olurlarken buna ragmen surdururlerken ben de tam aksi sekilde son derece huysuz problem cikarmaya yonelik aci vermekten hoslananan bi durum icindeydiler.Hatta benle de etrafimda cok kiz oldugunu ve onlari aldaticagimi dusundukleri halde iliskiye basladiklarini kac defa kendileri soylediler.ancak gercekler boyle olmayinca kendimi erkek olarak yetersiz ve kabul gormez hissettim.Onlarin dedigi gibi olamiyorum kabul gormuyorum diye cok yetersiz gordum kendimi bunlar sonucunda kendimi yalnizliga ittim.bi ara tedavi de gordum Anksiyeteden.ardindan cok iyi bi hayat surecim oldu.Tum hayatima ceki duzen verdim.beni kullanmaya calisan bana zarar veren herkesi hayatimdan cikardim.kendi basima aktiviteler yapmaya basladim.Muzikle tasarimla sporla ugrasiyorum.Ama bir yilın sonundaki yalnizlik surecimde yoruldum .Eski hayatima gore cok mutluyum ama surekli daha iyi yapmaya mecbur hissediyorum kendimi sanirim yalnizligimi calisarak bastiriyorum ve bu durum beni bitkin dusurdu.Uykum geldigi icin calisamayacagimdan mutsuz olcak seviyede calisiyorum mesela.Yalnizligima alinmaya basladim ve degersiz hissetme durumum ortadan kalkmadi.Surekli kendimi basarisiz yetersiz begenilmez goruyorum.Bu durumdan kurtulmak icin nasil bi yol izlemeliyim
Merhaba kaygı probleminiz için destek almanız ve ilerlemeniz çok güzel. sınır koyma ve ilişkilerinizde mesafe konusunda çalışmanız önemli olabilir. Destek almanız da fayda var.
Merhaba hocam ben cobuk sIkilan hic birseyden zefk almayan evde yanliz olup vakit gecirmekten hoslanoyorum bi o kadar bunaliyorum sIkiliyorum kimse beni sevmedigini düsünüyorum yakinlarimdan uzak duruyorum sevdigim adama sariyorum ve uyumak ve vakit öldürmeyi seviyorum birsey yapasim olmuyor ama disarda oluncada eve giresim olmuyor nedir benim sorunum bi yardimci olurmusunuz
Merhaba hayattan zevk almama uzun süreli anladığım kadarıyla ..öncelikle bir psikiyatristen destek almanızda fayda var.
merhaba benim de size bir sorum olacaktı insanlardan sürekli kendimi soyutlamak istiyorum yakın çevremle de bu durum böyle kalabalık ortamlara giremiyorum insanlarla konuşmak tanışmaktan hep çekiniyorum ve yalnız kalmayı çok seviyorum sizce bu durumun bana zararı olur mu
Merhaba tek başına olmak sizin seçiminiz ve yaşamınızı olumsuz etkilemiyorsa ve ilişkilerinizde sorun yaratmıyorsa olmayabilir.
Merhaha Zehra hanım kız arkdaşım sürekli yalnız kalmak kimseyle görüşmemek istiyor boş boş dalıp gidiyor özellikle geceleri sürekli ağlıyor birde ölmek isteği var tabi kaç kez gel bi doktora götüreyim seni dedim istemedi verilecek ilaçların yan etkileri hayatına olumsuz etkileri olduğunu daha önce kullandığı için bildiğini söledi.Ben ona yardımcı olmak isityorum önerilerinizi bekliyorum.iyi günler
Merhaba mutlaka yardım almalı hem ilaç hem de psikoterapi desteği gerekebilir. Siz ona bu desteği alması konusunda yönlendirici olabilirsiniz.
İçsel bi sıkıntı sonucu Google,a yazmış bulunduğum yalnızlık ile alakalı bu anahtar kelime neticesinde karşıma çıkan bu yazınızı okuyunca bir miktar rahatlasamda Zehra Hanım
Makalenize cevap yazan arkadaşların yazdıklarını okuduktan sonra kendi halime şükürler ederek
Hiç üşenmeden her cevaba gayet anlaşılır ve mantıklı yanıtlar verdiğiniz için size hayranlığımı ve tebriklerimi sunuyorum 23:25 itibari ile size iyi geceler diliyorum geçici olarak bulunduğum gayet değişik insanlara sahip bi şehir olan ankaradan çok çok selamlarımı gönderiyorum hoşçakalın
Merhaba Zehra hanım. Ben 23 yaşındayım ve üniversiteyi geçen sene bitirdim. Uzun yıllar önce annemi kaybettim ve okul hayatım boyunca çok yer değiştirdim.en sonunda çok şükür üniversiteden sonra kpssye girdim ve bu sınav süreci benim için çok stresliydi. Küçük yaştan beri ailemle hadsafhada uyum sorunu yaşıyorum bu istemsizce oluyor.okul hayatımda abimlerde kaldım babam tekti.üniversiteyi kazanınca abimlerden ayrıldım ve ben de kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum ve kimseyle kalamıyorum rahat edemiyorum ve sürekli yalnız kalma ve kendi başıma ayakta durma ve kimseden yardım almak istemiyorumAilevi bağları çok sıkı olan bir aile değiliz .Üniversite hayatımda yurtta kaldım ve yastığa başımı koyduğum en huzurlu yer orasıydı diyebilirim.kpssden sonra tekrar abimlere geldim ve onların bana kötü davranmamasına rağmen onlarla kalmak istemiyorum kalamıyorum. En önemlisi hiçbir şeye karar veremiyorum muhakeme yeteneğimi kaybettim ve neyin benim için doğru olduğunu bilmiyorum bir gün iyiysem bir gün kötüyüm bir gün uyumluysam bir gün uyumsuzum bir gün istediğim şeyden ertesi gün vazgeçiyorum önceden arkadaş canlısı neşeliydim çevreme karşı şimdiyse ciddi donuk ve içten gülünseyemiyorum neyin beni mutlu edeceğini bilmiyorum. BİR YERDEN BAŞLAYIM DİYORUM HİÇ BİR ŞEYE KARAR VEREMİYORUM İRADEMİ kullanamaz hale geldim gerek ailevi nedenlerden gerek kendi korkularımdan dolayı adım atmaya korkar oldum. Bunları yazdığım da aslında atlatabilirim dediğim sorunlarım her gün yüzüme çarpıyor ve gelecek kaygısıyla birlikte baş edemez hale geldim.ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız sevinirim.
Elbette ki atlatabilirsiniz. Ancak bazı zamanlarda psikolojik destek gerekli olabilir adım atabilmek için. Sorunlarınızın temeli çocukluğa dayandığı ve uzun süreli olduğu için yardım almanızda fayda var. İyi günler dilerim.
Hocam merhaba ben 15 yaşındayim lisede okuyorum farkediyorumda ortaokulda bütün arkadaşlarım beni severdi bana deger verirdi en azindan benim yerim baskydi bunu hissediyordum ama simdi 11.sinifim ve kimse beni takmiyor gibi herkes kendi derdinde herkes kendini düşünüyor yani ben öyle hissediyorum ve insanlara guvenemiyorum oturupta onlarla bi sırrimi bile anlatmak istemiyorum zannediyorum ki bütün insanlar birbiriyle işbirligi icinde benim zararima bişeyler yapmak isterler gibi .Benim bi kuzenim vardi onunla cok sey yasadik abilik taslamak gibi bişey yapiyordu heralde.Yakin oldugum herkesle samimi olup onlari bana karsi kullaniyordu işte belkide bu yüzdendir insanlara olan guvensizligim onlara karşı korkum…
Ve ben artik kisiligimi benliğimi unutmus kaybetmiş gibiyim nasil bir insan oldugumu anlayamiyorum eski mutlu ,canlı ,sevecen ,anlayışlı ,cana yakin bahar gitmiste yerine kendi kişiliğini tanimayan biri gelmiş gibi.
Hocam butun bunlarin neden oldugunu bilmiyorum ama sizden tek isteğim bu hâlime çare bulmaniz.Herhangi bir psikologa gidebilirdim ama bunu yaparsam bi de ailemin baskısını kaldiramam artik yapammam bide ailem öyle psikolojik sorunlari anlayacak kadar empati kuran insanlar değil.Hocam lutfen bana ne yapmam gerektigini söyleyin kimseye anlatamiyorum bunu ve kimsede beni anlamiyor…
Acaba bunlar ergenlik mi diyicem ama ben kendimi biliyorum lutfen buna ergenlik demeyin
Ergenlik olsaydi heralde bikaç arkadasimda da olurdu anlardim. Ama bu kişilik kaybetmek bambaska bisey en kissa zamanda cevabinizi bekliyorum hocam.
15 yaş kişilik gelişimi ve diğer tüm gelişimler açısından önemli bir dönem. Hızlı duygusal değişimler olur. Ergenliği herkes aynı şekilde yaşamaz. Kime daha çok içe döner, kimi daha hareketlidir. Ayrıca bahsettiğiniz durumun ne kadarı ergenliğe bağlı bu ancak detaylı dinleme ve anlamayla mümkün. Okulunuzda ki rehberlik bölümüyle görüşün sizi uygun şekilde yönelendirecektirler.
Sayın hocam merhaba iyi günler. Her şeyden önce böyle bir yazınız ve çalışmanız için teşekkür ederim. Benim mesleğim avukatlık. Devamlı iki yüzlü ve dertli insanlarla muhatap oluyoruz. Ülkenin halini görünce daha bı geleceğimden karamsar oluyorum. İçimde devamlı dağ başında insanın HİÇ olmadığı bir ormanın içinde (göl, ırmak, manzaralı) küçük bir barakada yasayasim var. Sadece ben istersem kısa süreliğine şehre inip sinemaya, dost ziyareti, erzak alımı vs İhtiyaçlarimi giderip devamlı bir ömür orda yasayasim var. Bu düşüncenin nedeni nedir? Sizce ben depresyonda miyim?
Merhaba uzun süreli bir süreçten bahsediyorsanız depresyon da olabilir veya tükenmişlikte. Bu değerlendirmede bulunabilmek için uzman bir psikiyatristen yardım almanızda fayda var.
Merhaba ben tek başıma kalmayı ssviyorum .Bu sene üniversiteye geçtim lise de arkadaşlarımla çok yakındım o zamanlarda da tek başıma kalmak daha güzel geliyordu. Şimdi üniversitede arkadaşlıklar edindim ama artık insanlarla konuşmam ilişki kurmak çok uğraştırıcı geliyor tek başıma olmak insanlarla vakit geçirmekten daha iyi geliyor bana. Üniversitede arkadaşlarımla vakit geçiriyoruz ama o zmn bile tek başıma olmak istiyorum. Arkadaş edinmeyi bir zorunluluk olarak gördüğüm fark ediyoeum üniversiteye geçtiğimden beri. Dediğim gibi tek başıma olunca hüzünlü bir modda olmuyorum aksine kendimi daha rahat ve mutlu hissediyorum. Ama biraz endişeleniyorum da acaba bu psikolojik bir rahatsızlığa yol açabilir mi diye. Sizce bunu bir sorun olarak görmeli miyim?
Hayatınıza etkisi ve sizin nasıl hissettiğiniz önemli. Ayrıca yaşadığınız durum yakın olduğunuz insanları da olumsuz etkiliyorsa o zaman bir destek gerekebilir. İyi günler dilerim.
Hocam ben kendimi çok yalnız hissediyorum kendimi zarar bile veriyorum bazen kimseye güvenemiyorum hep bu mutsuzluk var üzerimde
Merhaba sosyal ve konuşkan bir insan olmamın yanında aslında çekingen ve pasif olduğumda olur. 6aydır bir kurumda öğretmenlik yapıyorum ancak kimseyle yakınlık kuramadım herkesle konusuyorum gülüyorum ama sanki hiçbiri beni sevmiyormus gibi hissediyorum kendimi onlarla oturrken bileyalnız hissediyor keyif almıyorum çok yakın 2 arkadaşım vardı biri öldü diğeriylede hala çok yakınız ama uzak mesafelerdeyiz her an konusamıyoruz malesef bu yüzden kendimi tek başıma kalmıs hissediyorum ne önerirsiniz.
Merhaba çekingenliğin yarattığı mesafe olumsuz duygu ve düşüncelerin artmasına neden olur. İnsanlar ilgili yargılarınızı onlarla daha fazla iletişim kurarak değerlendirebilirsiniz.iyi günler dilerim..
Merhaba ben sürekli kalabalıktan ve sesden kaçıyorum yanlız kalmayı seciyorum evde bile başka odada tek durmak istiyorum 31 yaşımdayım agladigim zaman duramıyorum sürekli ağlıyorum bı ara sürekli oldu daha sonra bı kaç yılda sonra üstünden ağırlık kalkmış gibi rahatliyorum piskiyatrise başvurdum anti depresana geç bile kaldığımı söyledi gece uyanıyorum uyuyamıyorum iilaclada uyanıyorum ama uyuyordum iki ay duzenli kullandım daha sonra herkez saf gibisin demeye başladı ve sürekli gündüz uyuma oldu bıraktım Dr 8 ay yardım ve ilaç almalısın dedi şimdi ise kafam duruyor sanki ağlamak istiyorum uyku düzeni yok sessiz yanlız kalmak istiyorum sadece kalabalıkta boğuluyorum baş ağrısı oluyor mutsuzum sadece herşeyden önceden mutlu olduğum hiç birşey mutlu etmiyor
Merhaba 2 aylık ilaç tedavisi yeterli olmadığını doktorunuz söylemiş. Bu süreçler uzun soluklu ilaç ve terapi desteği gerektirebilir. Yardım almaya devam edin. İyi günler dilerim.
Merhaba Zehra Hanım
22 yaşındayım üniversite üçüncü sınıf psikoloji öğrencisiyim. Uzun zamandır yalnızlık hissiyle yaşıyorum. Çevremde arkadaşlarım var fakat hiçbirini gerçek anlamda yakın hissedemiyorum kendime çünkü herkesin birileriyle çıkar ilişkisi olduğunu görüyorum.Gerçek anlamda sevdiğim çoğu arkadaşımla uzun yıllardır konuşmuyoruz herkes kendi hayatıyla ilgileniyor.Arkadaşlık kavramına benim kadar değer vermediklerini düşünüyorum her zaman çünkü hiçbir sorun yokken bir anda herkes kendi dünyasına daldı. Çocukluğum çok karmaşık geçti, sevgi anlamında aç büyüdüğümü hatırlıyorum hep babamla aramda hep mesafe oldu şimdi bile birkaç ayda bir konuşuruz. Bunun yalnızlık hissetmemde çok büyük etken olduğunu düşünüyorum.Uzun yıllardır hayatımda ilişki anlamında bir insan yok. Çok sevgilim olmadı aslında bu zamana kadar ama olan birlikteliklerimde her zaman bir şeyler eksikti. Şu an duygusal anlamda kimseye bir şeyler hissedemiyorum. Tek başıma okula gitmek bile bazen ürkütüyor beni. Yalnız kalmaktan nefret ediyorum ama her zaman bir şekilde yalnızken buluyorum kendimi. Tek başımayken özgüvensiz hissediyorum kendimi. Hayatımla ilgili ne yapmam gerektiğini bilmediğim bir dönemdeyim. Önerebileceğiniz herhangi bir şey var mı ?
Merhaba 19 yaşındayım üniversite hazırlık öğrencisiyim. İnsanlar bana soğuk geliyor yani arkadaşlarım var ama daha çok birebir arkadaşlıklar da iyiyim. Herkesle sohbet edebilirim, güzel vakit geçirebilirim. Ama samimi olamam. Genelde grup içinde insanların konuştuğu konular bana çok saçma geliyor. Ayrıca hiç bir şekilde sevgilim anlamında kimseyle ilişki kuramıyorum. Yani sevgilim olsun falan gibi bir derdim yok. Ama biriyle beraber duygusal olarak o şekilde vakit geçirme fikri beni rahatsız ediyor. Çevremdeki insanlar kolayca birileriyle tanışıp yakınlaşabiliyor. Ama bu benim için çok zor.(aşıksam sıkıntı yok ama flörtleşme olmadan aşık olmak da genelde platonik oluyor.)
Ben gerçekten çok yalnızım hiç kimsem yok 43 yaşındayım ailemle yaşıyorum ama ailem benden çok uzakta bir kez olsun bana nasıl olduğumu neler hissettiğimi sormadılar tek başıma odamda oturuyorum bir tane arkadaşım dostum yok kız arkadaşım yada sevgilim yok son 5 yıldır bu şekilde yaşıyorum yaşamak denirse buna bir hata yaptım ve bu 8 milyar insanın yaşadığı gezegende tek başına kaldım “söyleyecek çok sözüm var ama konuşacak kimsem yok” bu haldeyim aklımı kaciracagim yada intihar edeceğim artık bu ceza çok ağır ve fazla ben kime ne yaptım çıkış yolu yok benim için
Merhaba okumadıysanız yalnızlık psikolojisi kitabımı tavsiye ederim.Kitapta yalnızlığın çocukluktan kurulan bağlar ile de ilişkili olduğunu anlatıyor. Faydalanırsınız..iyi günler dilerim
Merhaba, ben bir şeyler paylaşmak istiyorum. 22 yaşında güzel bir şehirde yaşayan bir gencim. Uzakta olsalar da birçok yakın arkadaşım var, bu şehirdeyse ancak tanıdıklarım. Başkalarıyla zaman zaman iyi vakit geçiriyorum ancak yine de bir süre sonra yalnızlık alanına ihtiyaç duyuyorum. Ne kadar onların yanında kendimi ve kaygılarımı ötelesem de bir süre sonra buna direnemiyor ve etrafımdakileri de rahatsız edecek biçimde mutsuzluğa gömülüyorum. Genelde sosyal ilişkilerimin zayıf olduğu söylenir, özellikle kadınlarla olan iletişimimde bir yetersizlik mevcut. Ve yeri gelmişken, cinsel tercihlerim konusunda da kafa karışıklığım var.
Benim dünya görüşüm daha az insanla daha dolu anlar yaşamak şeklinde kendimi bildim bileli. Bu bence problem değil, iletişim kurmam gerektiğinde kurabiliyorum. Sorun şu ki insanlara karşı güvensizim, kendimi hep değersiz hissettim ve hala da hissediyorum üstelik son birkaç yıldır duygu durumumda belli dönemlerde güçlü iniş ve çıkışlar var. Neşeliyken herkese sevgi dolu oluyor, gereksiz şeylere çok para harcıyor ve uyuyamıyorum; mutsuz olduğum dönemlerdeyse sürekli alkol alıyor, uyuyor, müzik dinliyor, kendimden kaçmak için kalabalıklara karışıyor, intihar senaryoları kurguluyor, mektuplar yazıyor ve siliyorum. Bu dönemleri hep kendine bir amaç belirleyerek aştım ancak artık tutunamıyorum. Alkol tüketimim had safhada ve bu bile sorunumu çözmüyor, ölüm tek kaçış yolu sanki. Şimdi henüz gencim, ancak kendime bir süre biçtim, o vakte kadar intihar etmeyeceğim. İçimdeki boşluğu yazarak, çizerek, okuyarak ya da alkol alarak dolduramıyorum. Ruh halimin değişkenliğine ayak uyduramıyorum. Romantik ilişkilere dair çabalarımsa her daim sonuçsuz kaldı. Ama bu ilişkilerin de beni tatmin etmeyeceğini, sorunun cinsellikten öte sevilmeye duyduğum ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Bedenimle ilgili hastalıklı denebilecek yargılarım var: zayıf, çirkin ve çekicilikten fersah fersah uzak bir erkeğim. Erkeksi değilim, yalnızca poz kesiyorum öyle görünmek için. Kırılgan, fazla düşünen, nefret ettiğim yoğun duygusal yanı olan bir erkek. Kendimden nefret ediyorum. Ne kadar sevilmeyi hak ettiğimi düşünsem de, sevilmeye layık özellikler bulsam da kendimde böyle hissetmiyorum. Bu dünyada kendimi bir yere koyamamanın acısını hikayeler ve şiirler yazarak atabiliyorum ancak artık bu da güç. Yardım edin.
Merhaba ilaç tedavisi ve psikoterapi desteği mutlaka almalısınız..İyi günler dilerim.
Merhaba, ben bir şeyler paylaşmak istiyorum. 22 yaşında güzel bir şehirde yaşayan bir gencim. Uzakta olsalar da birçok yakın arkadaşım var, bu şehirdeyse ancak tanıdıklarım. Başkalarıyla zaman zaman iyi vakit geçiriyorum ancak yine de bir süre sonra yalnızlık alanına ihtiyaç duyuyorum. Ne kadar onların yanında kendimi ve kaygılarımı ötelesem de bir süre sonra buna direnemiyor ve etrafımdakileri de rahatsız edecek biçimde mutsuzluğa gömülüyorum. Genelde sosyal ilişkilerimin zayıf olduğu söylenir, özellikle kadınlarla olan iletişimimde bir yetersizlik mevcut. Ve yeri gelmişken, cinsel tercihlerim konusunda da kafa karışıklığım var.
Benim dünya görüşüm daha az insanla daha dolu anlar yaşamak şeklinde kendimi bildim bileli. Bu bence problem değil, iletişim kurmam gerektiğinde kurabiliyorum. Sorun şu ki insanlara karşı güvensizim, kendimi hep değersiz hissettim ve hala da hissediyorum üstelik son birkaç yıldır duygu durumumda belli dönemlerde güçlü iniş ve çıkışlar var. Neşeliyken herkese sevgi dolu oluyor, gereksiz şeylere çok para harcıyor ve uyuyamıyorum; mutsuz olduğum dönemlerdeyse sürekli alkol alıyor, uyuyor, müzik dinliyor, kendimden kaçmak için kalabalıklara karışıyor, intihar senaryoları kurguluyor, mektuplar yazıyor ve siliyorum. Bu dönemleri hep kendine bir amaç belirleyerek aştım ancak artık tutunamıyorum. Alkol tüketimim had safhada ve bu bile sorunumu çözmüyor, ölüm tek kaçış yolu sanki. Şimdi henüz gencim, ancak kendime bir süre biçtim, o vakte kadar intihar etmeyeceğim. İçimdeki boşluğu yazarak, çizerek, okuyarak ya da alkol alarak dolduramıyorum. Ruh halimin değişkenliğine ayak uyduramıyorum. Romantik ilişkilere dair çabalarımsa her daim sonuçsuz kaldı. Ama bu ilişkilerin de beni tatmin etmeyeceğini, sorunun cinsellikten öte sevilmeye duyduğum ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. Bedenimle ilgili hastalıklı denebilecek yargılarım var: zayıf, çirkin ve çekicilikten fersah fersah uzak bir erkeğim. Erkeksi değilim, yalnızca poz kesiyorum öyle görünmek için. Kırılgan, fazla düşünen, nefret ettiğim yoğun duygusal yanı olan bir erkek. Kendimden nefret ediyorum. Ne kadar sevilmeyi hak ettiğimi düşünsem de, sevilmeye layık özellikler bulsam da kendimde böyle hissetmiyorum. Bu dünyada kendimi bir yere koyamamanın acısını hikayeler ve şiirler yazarak atabiliyorum ancak artık bu da güç. N’apmam gerekiyor? Yardım edin.
Merhaba bahsettiğiniz konular oldukça önemli..Cinsel yönelimle ilgili kafa karışıklığınız, duygusal tepkilerinizi dengeleme zorluklarınız, alkolle kendinizi rahatlatmaya çalışmanız tüm bunların sizi yorduğunun farkındasınız. Mutlaka hızlı bir şekilde yardım almanızda fayda var.
hocam birde bende özgüven ve cesaret yok ileride eşime yada anneme bisey olursa ben tek basima çocuklarıma nasıl bakarım ne yaparım hasta olduklarında yanlarında nasıl dururum evlenecekleri zaman nasıl destekçi olurum tek basima ne yaparım buna benzer birsuru korkum var endişem kaygım cesursuzlugum ozguvensizligim yetersizligim umitsizligim vs. buna benzer korkularim var ustesinden gelenedigimve başka şehire tasincaz ondan biĺe korkuyorum bana yol gösterin icimi aydınlatacak biseyler söyleyin lutfen
Merhaba özgüvenin inşa edilmesi bir süreçtir. Sadece kişinin ve çevresinin olumlu sözlerle sağlaması mümkün değildir. Kendini tanımak, üretmek, yaşamınızı verimli kılacak ve sizi tatmin edici girişimlerde bulunmak da bir parçasıdır.
İnsanlardan uzak kalmak istiyorum
Hiçbirşey yapmak istemiyor canım
Duygularım kapalı sevmiyorum
Merhaba elbetteki istemiyorsanız yapmamak sizin seçiminiz. Ancak bunun uzun süren bir mutsuzluk karamsarlı veya kaygı gibi nedenlerle bağlantılı olduğunu düşünüyorsanız. Yardım almanızda fayda var. İyi günler dilerim..
Slm zehra hanim benim sorunum kiz arkadasimla Ben ingiltereye yasiyorum kiz arkadasim ingiliz benim sorunum kiz arkadasimda psikolojik bir sorun oldugunu saniyorum 2 yildir birlikte yasadim Ilk tanistigimizin aylarinda fark ettim surekli agrilari vardi uyku uyuyamiyordu cok depresfti anlam veremedim ama iliskimiz iyiydi fakat kucuk bir tartismada direk olarak iliskimize son verdi verirkende son derece duygusuz biri olarak sanki beni hic tanimiyormus gibi assagalayici laflar etti hicbir anlam veremedim kesinlikle hayal kirikligina ugramistim oysa iliskimiz gercek soyluyorum muhtesemdi kiz arkadasim iliskimiz sirasinda surekli yanliz kalmak istedigini kendisini surekli yorgun hissettigini vucudunda agirilar oldugunu soyleyip duruyordu neyse doktora gitti fibromiyalji hastasi oldugu soylendi buraya kadar tamam anladim fakat psikolojik olarak neden bu insan en ufak bir kizginlikla veya tartismayla iliskiyi bitirip bir o kadarda assagilayici kelimelerde buluniyor oysaki tartisma olmadan once birbirimize sarilan surekli sohbet edip sakalasip kahkaha atan ciftik oyle bir an oluyorki sanki ben baska birisiymisim bu insanla hic bir iliskim olmamis ona gore siradan bir insanmisim muamelesi yapiyor sonra bana lutfen evimi terket yanliz kalmak istiyorum kimseyi gormek istemiyorum ben seni hic sevemedim olmuyor cok denedim gibi laflar isittim tabiki hayal kirikligina ugradim iliskiyi bitirdi 2 ay boyunca hayatimin en buyuk depresyonunu gecirdi yuzu bir turlu aklimdan cikmiyordu resmen hasta olmustum ben tabiki bu arada kapisina gidiyor konusmaya onu anlamaya calisiyorum ama her seferinde assagilanip kapidan geri donduruluyordum dahada hasta olmus depresyon butun vucudumu sarmisti agliyor anlam veremiyordum bu insanin yaptiklarina, supriz simdi basliyor 2 ay gecti kapisina yine gittim direk beni iceri aldi benimle bu sefer cok yumusak ilimli bir sekilde konustu assagilamadi Ben tabiki iyice manyaklastim kendi kendime bu ne simdi dedim bu kiza neler oluyor boyle dedim icimden ve inanirmisiniz sanki o seytan degilde tekrardan eski kiz arkadasim geri gelmisti ve 1 hafta icinde tekrar cikmaya basladik 1,5 sene hicbir sekilde me tartistik ne kavga ettik hersey saygi cercevesi icindeydi vede birbirimizi gercekten seviyorduk bana defalarca beni sevdigini iyi bir insan oldugumu soyledi fakat 1,5 senenin ardindan kucuk bir tartisma oldu ve o seytan geri geldi bana agir kelimeler soyleyip bana kapiyi gosterdi ve iliskiyi yine ayni sekilde bitirdi Ben tabiki kiz arkadasimin psikolojik bir rahatsizligi oldugunu kabul etmistim yine boyle bir olayin gerceklesecegini biliyordum bu yuzden psikolojik olarak beni bu sefer etkilemedi,simdi zehra hanim bu fibromiyalji hastaliginin psikolojik etkilerimi yoksa baska bir psikolojik rahatsizligimi var kiz arkadasimin ben asil bunu cok merak ediyorum bana yazarsaniz cok sevinirim zehra hanim sevgiler saygilar
Eklemeyi unuttugum birsey var annesi 3 ay once Parkinson hastaligindan oldu
Merhaba psikoloji bireyin kendi düşünce, duygu ve davranışlarını anlamaya yönelik bir yaklaşımdır. Bir psikoterapistin kişinin kendisine yönelik yorum yapabilmesi için o kişiyi tanıması gerekir. Psikoterapi seanslarının sürekliliği ve devamlılığı bunun için vardır. iyi günler dilerim..
Merhabalar Zehra hanım . Ben dönem dönem çevremdeki insanlardan bunalıyorum . İçimde bir yalnız kalma isteği oluyor . Bir süreliğine kendimi tüm insanlara kapatmak istiyorum . Bu tarz hisler bende ortaokuldan beri oluyor . Sırf bu yüzden çoğu arkadaşımla iletişimimin bile kopmuşluğu var . Bunu nasıl aşabilirim ?
Merhaba zaman zaman bunaltı hissinin olması olağan. Ancak sizde bu erken dönemden itibaren var. Bunu tetikleyen nedenleri anlamak ve ona göre süreci yönlendirmek önemli. Bunun nedenleri herkese göre farklıdır. Bireysel özellikle, geçmiş yaşantılar önemlidir. Bu faktörlere göre süreç ilerleyebilir.
Merhaba,ben son zamanlarda kendimi yalnızlaştırmaya başladım. Çevrem çok geniş ve beni seven insanlarla dolu ancak insanlardan kaçmaya basladim. Ben de onlari seviyordum ancak son zamanlarda hissiz oldugumu farkediyorum. Biri bana beni ozledigini sevdigini soylediginde bunu anlamlandiramiyor ve ayni seyleri onlara karsi hissetmedigimi farkediyorum. Yine de rol yapiyor ve içli bir şekilde karşılık veriyorum. Bu beni yoruyor. Kendimi samimi hissetmiyorum ve kaçıyorum. Çok uzaklara gitmek istiyorum kimsenin beni tanimadigi ve bir şey beklemediği. İnsanlarin bana karşı beklentileri beni delirtecek gibi oluyor. Her an bir şey beni engelleyecekmiş hissi yüzünden hiçbir işe odaklanamıyorum. Biri benden bir şey istediğinde ölmek istiyorum. Ve aslinda duygularini doruk noktalarda yasayabilen biri iken, bunu bir zaaf olarak gorup uzun zamandir kendimi duygusuzlastirdigimi farkettim. Yani darbe aldiginda aci duymamak icin aciya duyarsiz hale getirdim kendimi. Simdi ise hic bir seyin anlamini hissedemiyorum. Yasamak icin bir neden bulamiyorum. İnsanlarla iletisim kurmak icin bir nedenim yok. Bağ kurmak ölüm gibi. Tüm bağlarımı kopartıyorum tek tek. Yalnızlaştırıyorum kendimi. Bunun sonu iyiye gitmiyor hissediyorum. Ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Ben tekrar insan olmak istiyorum. Ne yapmalıyım ?
Merhaba duygularınızdan aşırı kaçınmak veya baskılama çabası bir süre sonra önemli sorunlara sebep olur. Bunun altında yatan nedenleri anlamak ve uygun ifade ediş yöntemleri geliştirmek en kısa sürede yardım alın. İyi günler dilerim..
Ben daha 13 yaşındayım ve yalnız kalmak beni huzura erdiriyor. Birşey soracaktım. Arkadaşlarım sabah beni dışarı oynamaya çağırıyor. Onlara istemediğimi yalnız kalmak istediğimi söyleyince inanmıyorlar. Neden yalnız kalmak istiyorsun diye soruyorlar. Ben de cevabını bilmiyorum. Akşam ise odama çıkıp telefona baktıktan bir süre sonra annem aşağıya inip yanında oturmamı aralarına karışmamı istiyor. Ben çok telefona baktığım için olduğunu düşünüyorum. Sonra odama tekrar çıkıyorum ama bu sefer çıkmadan önce telefonu almayacağımı belirtiyorum. Sonra evin çatı arasına çıkıp kendi kendime konuşuyorum. Yalnız olma isteği anormal birşey değil dimi… Liseye gidince hiç arkadaşım olmasın istiyorum. Çünkü olursa tenefüslerde yanlarında olmam gerekicek. Ben de tek başıma bahçede yürümeyi seviyorum. Pek sosyal değilim. Bu gün arkadaşlarımla alt sokaktaki markete gidip kocama yokuştan tekrat bizim sokağa geldik. Ben çok yorgunum ama Maşallah onlar hala giderkenki gibi. Ben de bizim sokağın oradaki çalılıklı bir araziye gittim çok yağmur yağmıştı. Sonra kardeşim beni cips yemek için çağırdı ama nedenin bu olduğunu söylemedi. Ben de gelirken çamura düştüm. Sinirim bozuldu güneşin batışını izlediğim çalılıkların ortasına tekrar gittim. Kuzenim ve arkadaşım da Şevval n’oldu n’oldu niye bakmıyorsun küstün mü diye diye başımın etini yediler. Sonra annem bizi teyzemlere çağırdı üstüm başım çamurluydu. Annemden anahtarı isteyip eve gittim. Evde yalnız kalınca benim içim bi ferahlıyor. Ama ne yazık ki kardeşimin de üstü başı çamurdu yani oda eve gelmek zorundaydı.
Bizim aile çok geniş. Büyük teyzemlerin evinde sık sık toplanırız akşam akşam. Ben anneme hep derim anne ben gelmek istemiyorum diye ama annem akşam akşam evde tek başıma olmama izin vermiyor. Sonra gidiyorum sıkılınca anne ben eve gidicem diyorum hayır diyor. Benden sadece bir yaş büyük kuzenim var o niye istediği zaman evine gidebiliyor. Birde aynı apartmanda yaşıyoruz bu ne biçim iş yaaa. Neyse sormak istediği soru aslında şu;
Nasıl yalnız kalabilirim ve yalnız kalma isteğimi çevreme nasıl açıklayabilirim?
Yanıtlarsan beni çok mutlu edersiniz
Merhaba bu tarz yorumlar yapmak kişiyi ve çevresini tanımakla mümkün. Kısıtlı bilgiyle yorum yapmak sağlıklı sonuçlar doğurmayabilir. Faydalanmak isterseniz Yalnızlık psikolojisi kitabımı okuyabilirsiniz. İyi günler dilerim..
merhabalar ben 17 yaşındayım ve insanlarin karşisina çikmak istemiyorum dişari dahi çikmak istemiyorum özgüvensizlik mi bilmiyorum ama etrafimdakiler beni çok zorluyor bundan dolayi ben ne yapmalıyım dişari çikmak istemiyorum insanlarla karşilaşmak istemiyorum sadece evde olmak istiyorum
Merhaba bahsettiğiniz durumun kaynağını anlamak önemli. Bunun yaşadığınız deneyimler mi, yoksa olaylara yaklaşım biçiminizle mi olduğunu anlamak sizi tanımakla mümkün. Yardım almanızda fayda var. iyi günler dilerim.
Merhabalar. 28 yasinda ve evli bir kadınım çocuğum yok. Yaklasık 1.5-2 senedir surekli yalniz yaşamak istiyorum tek basıma kalmak, evet arkadaslarim olsun ama hepsi disarda kalsin istedigim zaman kendimi evimde yalnizlıgimi hissedeyim istiyorum. Aşırı yoğun geçen bir hayatım yok ama yinede insanlardan uzak olmak istiyorum. İnsanların birbirine menfaat için yaklaştıklarını düşünüyorum ve görüyorum. Eşimle 3.5 yıldır evliyiz ve evlendigimizden bugune kadar surekli problemler yaşadık. Ailesel, hastalık problemleri oldu psikiyatriye gittim esimde bende ilaç kullandık. Yaklaşık 7 aydir ilaç kullanmıyoruz ve aslinda aramizda problemler bitti sayılır. Ama artik ben ona karşı eskisi gibi olmadığımı fark ettim. Ve şuandan itibaren işin içinden cikamiyorum. Yalniz olmak istiyorum ve bu süreç nasil olmali bilmiyorum. Kendi ayaklarımın üzerinde durabilir miyim bilmiyorum. Esim ayrılırsam savrulup gitcegimi hep pişman olacağımı söylüyor beni kimsenin onun gibi sevmeyecegini söylüyor. Özel bir anaokulunda öğretmenim. Esim benim çocuk icin surekli yetersiz olacağımı annelik yapamayacagimi soyledi bugune kadar ben de çocuk istegimden vazgectim. Elimde olmadan belki içimde de bitti o istek arzu. Simdi o sozleri icin çok pişman ama ben yinede kabullenemiyor. Artik bir cok seye karsi isteksizlestim tek istegim kendi ayaklarimin uzerinde duran gercek mutlulugun ne oldugunu bulmaya ve hayata geliş amacimi bulmak istiyorum. Özgür olmak istiyorum. Bana yardimci olur musunuz bir psikolog bulmak istiyorum ama guvenemiyorum. Bana bir yol goster
Merhaba profesyonel bir yardım almanız gerektiğinin farkındasınız. Bu konuda harekete geçmenizde fayda var. Uzun süreli alışkanlıklar bazı durumları ve kendinizi görmenizi zorlaştırabilir. Terapi sürecinden yararlanabilirsiniz. Güven duygusu konusundaki tereddütlerinizi terapistinizle de paylaşabilirsiniz.
İyi günler dilerim.